zondag 28 oktober 2012


Associaties.

Schrijven over chocolade MAG, zelfs door personen op dieet. Zolang je beheersing en karakter maar sterker zijn dan de goesting.
Pralines in het algemeen kunnen me niet zo bekoren, tenzij ze gevuld zijn met een kers in  likeur, marsepein of aardbei ...of de naam Ferrero Rocher, Rafaëllo, Mon chérie dragen.

Als kind was chocolade nog begeerlijker omdat het een dure zeldzaamheid was in 't grote gezin. Alleen op 6 december en als de klokken van Rome overvlogen was er eventjes overvloed.
Een lat, of regel of reep chocolade van Jaques of Cote d'or werd door mama in partjes verdeeld,
ieder één stukje dat we lieten smelten op de tong. Af en toe kregen we, bij verse boterhammen, elk één héle lat, zes paar voetjes wipten van zaligheid op en neer onder het tafelblad!
Vaker kregen we wel als traktatie een koetjesreep we vonden het lekker al was het geen echte chocolade. Als ik nu de platte, blauw-wit verpakte reepjes terugzie ... krijg ik een goed, nostalgisch gevoel maar ik koop wel andere, echte chocolade.
In mijn jeugd  kreeg ik op de Zwitserse kampen van de CM, de mutualiteit,  dagelijks  grote pakken
Suchard melkchocolade in de knapzak. Echt  à volontè. Ze gingen er zeker van uit dat je voor bergtochten véél energie nodig had, of ze konden ze misschien goedkoop, wegens massale bestelling op de kop tikken ?? Ik heb smikkelend van genoegen BERGEN Suchard binnengespeeld want als monitrice was ik vaak op kamp. Helaas hield Suchard op met bestaan. De paarse pakken met de koe zijn nu "Milka" geworden, best te pruimen maar ik mis dat snuifje Suchard berglucht... Gelukkig houdt de Zwitserse Toblerone nog stand. Ah, die flintertjes plakkerige honing tussen die korreltjes noot in die schijfjes chocoladen Alpenzaligheid !! Ahhhh, mmm. Het liefst hebben we natuurlijk die XXL kei-knotserige grote, geel-gouden knoerten van de tax-free shop! 
Als volwassene ging ik chocolade associëren met bepaalde gelegenheden, dingen...
Chocolade Jaques ging vroeger samen met de "zientjes"  (chromos of prentjes) die tussen 't zilverpapier en de wikkel zaten, we streken ze plat, verzamelden ze , ruilden ze...
Cote d' Or : De olifant van hun logo bracht  RUZIE en jaloezie onder de broers en zusters.
Nadat onze Jan bij hoog en bij laag beweerd had dat het blokje met die olifant ,  mééér chocolade had, wilden we ALLEMAAL, vlechtentrekkend, pootjelappend en tierend, DAT stukje bij de verdeling...
Ferrero Rocher dat is kerstfeest en nieuwjaar! Traditie! We stoppen de centjes voor de kinderen
tussen de succulente gouden bollen.
Kattentongskes (huidige flikjes van Galler) : Reeds in de tijd van mijn grootouders de jaarlijkse beloning voor het netjes luidop en rechtop reciteren van de nieuwjaarsbrief op 1 januari!
Rafaëllo pralines met het op sneeuw lijkende cocoslaagje, passen goed, vanaf driekoningen bij de koffie tijdens  winterbezoekjes van  'de gezellen', onze vriendenkring.
Mon Chèrie  hoort bij mid-zomer en mama's zaliger verjaardagsfeest!
Truffels : doen me sterk aan papa zaliger denken! Die waren echt "zijn tand" en hij kreeg ze van heel zijn kroost bij elke feestelijke gelegenheid...ik zie hem nog zijn cacao vingers aflikken...
Callebaut: De verdwenen repen met hele hazelnoten doet me nu nog  watertanden...
Milka : PASEN en eitjes, eitjes, eitjes bij de vleet.
Chocolademannekens in wit of melk of fondant : Sinterklaas natuurlijk!
Leonidas :   Traktatie van jarige vrienden, collega's, tantes, nichten... als ik geluk heb ligt er nog een kersenbonbon te grabbel als de gouden doos op zijn toer onder mijn neus komt...
Godiva, Daskalides, Lindt,Guylian zeevruchten... 'k zit er niet om te springen maar geniet als ze
me aangeboden worden.
Mercikes: (die met marsepein zijn mijn favorieten) . Is weggeven om te danken en soms krijgen...
Neuhaus dat is  mmmmmmmm LUXE  en de prachtige verlokkende etalages in Brugge die Scone, de  Bondgenotenlaan Leuven en de chique Brusselse koninginnegalerij. 'k Sta er steeds voor te likkebaarden. Hun blikken pralinedoosjes zijn magniefieke verzamelobjecten...
Orangettekes ....
STOP
voor zoet-zondige verlangens met compleet inpalmen!

PS : Tanden poetsen is aangeraden na het lezen van dit smeuïg wegsmeltend artikeltje.










mmmmm... chocolade!

Om niet te vergeten.

Stukjes papier, post-its, herinneringen... gaan gemakkelijk verloren.
Hierbij noteer ik, voor de veiligheid en om niet te vergeten:de plezante annecdote uit haar kindertijd, zoals verteld door mijn zus Lieve, aan zee,  tijdens een zalig Boudriessentjes weekend.
Ons Lieve is een zogenaamd  "nakomertje"  in 't gezin,
onze kakkernest, zoals ze in WestVlaanderen zeggen.
Toen ze begon in de eerste kleuterklas aan haar lagere schoolcarrière, zat de rest al lang en breed elders op school!

" In mijnen tijd bleven d'joengens (kinderen) nog niet op skole eten over de noene.
Toen ik nog in de prutskole zat, bie zustre Alice,  wilde ik zo ne keer op ne noene, na de rowelle met sûkrebwônen (varkensgebraad met snijbonen) NIE were naar 't skole kjèren!
Mama zaliger moest nog meegaan tot an de pwôrte (schoolpoort), ik was nog te kleine om allene over 't straote te lopen, al was 't nie verre. Toen ze mie uit den hof waar ik aan 't spelen was, naar binnen riep om door te gaan, klom ik in de grote pruimelaar en 'k gaf gene kik meer. Mama maar roepen en roepen :
"Lieveke, 't es tid wè, kom nu zjère, me moeten deure nô 't skole!! "
'k Bleve kik vaneigens zitten in den prumenboom tot da mama me in den hof kwam zoeken,
want ik had echt géén goeste in Zustre Alice en stille zitten up mien bankske in de klasse.
Mama die mie nogal rap had zien zitten op mienen prumebwômtak, bleef onder den bwôm omhogekijkend, vragen en smeken en aanmanen om der uit te klimmen... heur Lieveke werd Lieve !!!! LIEVE, ge goat te loate kommen! maar zelfs toen 't GODELIEVE !! komt noar bene'ën !! NU !!
weerklonk bleve kik koppig hoge en droge zitten!
Mama ging kwoad naar de keuken.
Een bitje loâtre kwam ze zie were en ze zette een ballotinke (dozeke van 500 gr.) pralin'n onder den prumebwom....
En als je weet hoe zot da kik nu nog benne up sjeuklô....
Kun je wel peinzen da kik 
nog een bitje loatre skwône froai (braaf) up mien bankske bie zustre Alice zat, zondre de nasmoâke van die goe pralinen maor wel met nagloeiende billekens!"
   
    

Vertellinge : Lieve
Neerpenninge voor 't nageslacht : ik,  uw verslaggever

  
Pruimenboom en ballotin pralines. Verhaal uit Lieves kindertijd.
Droom verklaard ?
Mijn zeflkennis heeft er al lang notie van dat mijn hersenkronkels soms rare gedachtensprongen 
maken en 't een dat ik waarneem vastknoop aan 't ander dat ik zie, hoor, ruik, proef of voel  met een vernesteld knobbeltje.
Mijn associaties zijn vermoedelijk een onontwarbaar kluwen in mijn onderbewuste.
'k Maak van die  verbindingen die zelfs IK niet zou verwachten.... 
Kreeg vrijdag een fotoboekje per post toegestuurd. Herrineringen aan de mooie zomer met nichtjes en mijn jongste zus aan zee. Aan zee vertelden we elkaar bij 't kampvuur de zotste annecdotes uit onze kindertijd, tot we in de as rolden van 't lachen. Een van die kleuterherinneringen van mijn ooit 'kleine' zus, ging over de pruimenboom en een DOOSJE PRALINES. Deze zomer had ik dat met enkele trefwoorden op een stukje  papier genoteerd en bewaard in mijn dagboek om niet te vergeten...
Vrijdag legde ik dat fotoboekje op mijn schrijftafel op het dagboek.
Zaterdag pinde en blogde ik een foto van een meisje met een chocolade koekje...
Bij het boodschappen doen ging ik gedisciplineerd "niet kijken, niet kijken" langs de chocolade rayon. In mijn schriftje van de diëtiste staat die delicatesse namelijk in de lijst "te mijden"
Af en toe mag ik wel wat fondant of zwarte chocolade...(Noir de Noir mmm)
's Avonds mailde ik terug naar een vriendin die net als ik reeds in een winkel vol kerstversiering beland was... en kerst associeer ik met : FERRERO ROCHER pralines.
Vandaar dat ik dus droomde van een lopende band vol bruin-goud gestreepte pralinecups die ik vergeefs probeerde te vullen... 
 
   
 
??????
Opgestaan met slierten chocoladegeur in mijn traag ontwakende hersenspinsels en er hing ook nog een sliert, een flard droom over pralines aan de rand van mijn 'nog-net-niet wakker' bewustzijn...
??
Slaapzand uit mijn ogen gewassen maar het droombeeld van de lopende band vol kleine, ronde bruine, geplisseerde, goudgerande praline cups die ik maar niet bijgevuld kreeg met wegsmeltende praline bolletjes bleef onderbewust rondspoken....
???
Trok de gordijnen van de badkamer boven open en zag overal berijmde tuinen, daken en gras!
RIJM ... dat vroeg om rijm en een gedicht! 'k Ging snel een post-it of papierken zoeken om het op te schrijven voordat mijn nog vers vers verdween in de oneindige diepten van mijn onderbewust archief! Ik schreef echter : "Sjeuklô!" (vertaling voor niet West-Vlamingen = chocolade)
????
Situering terzijde:
Onze stationswoning staat eenzaam , diep in een aftakking  dwars op de Ernest Claesstraat.
Officieel wonen wij ook in die straat - al vind niemand ons op huisnummer maar wel op
"die van de stoase"
Aan de voorkant kunnen we vanaf de eerste verdieping dus over de parking en de lindebomen heen, uitkijken over de dwarse tuinen, lusthoven, groenteplantages, boomgaarden, kiekenkoten en bijbouwsels aan de achterbouw  van de huizen in de straat.
We noemen dat 'voorkant' omdat we daar de voordeur hebben. Weet niet goed of we wel een achterkant hebben !  We hebben geen achterdeur! Dat mocht niet van de Nationale Belgische Spoorwegen want dan konden we rechtstreeks op 't perron! (?) Dus die is toegemetst ooit.
Aan de kant tegenover de voorkant dus, kijken we turend door de vitrage uit op perron, sporen, af en toe een trein en ... nog meer bomen verder af
Misschien zijn er méér pittoreske uitzichten dan de mijne, maar 't is beter dan een gevel-panorama.  

Mijn gedicht lees je ergens hier onder in de blog. Ik noteerde het direct na mijn zondagochtend
pistoleetje, heden met een latje 'Noir de Noir" chocolade van Cote d'Or  (Belgische sjeuklô)

Nu ga ik nadenken over mijn droom en me afvragen of je na de menopauze soms toch nog last
kunt hebben van PMS en maan-standen en een samenhangende, onmetelijke goesting in zoet en chocola. tot tijdens je slaapfase toe!
?????


kristallen kant langs blad en rijmrand rond ochtendgras
D' ochtend twijfelt tussen rijm en dauw
Oktober is vergangen
rijmrijm ontstaat onder ochtendblauw
en 'k ga naar wol verlangen.  
rijm = vorst aan de grond = opstaan met koude voeten.         


zaterdag 27 oktober 2012


Jezelf tijdvergeten onledig houden met prentjes zoeken om je zen-gevoel te verhogen en bloeddruk te verlagen is excellente uitvlucht en HET excuus om geen van die nuttiger klussen te gaan doen die misschien wel zinvol zijn voor het huishouden in 't algemeen maar fnuikend voor mijn luilekker  gemoed. Naar mijn zekerheid is het ook garandeerd véél toffer dan al het textiel in de verwijtende verstelmand die me beschuldigend opwacht... al veel te lang (volgens mandnormen)
Losse zomen, te lange broekspijpen, verloren knopen, kapotte ritsen, winkelhaken, mottegaten,
rafelvoering, versleten naden...
STRONTVERVELEND, zeg ik U !

Zaterdag en zogezegd tijd om vééél foto's en prentjes op te laden en te linken en van tekst te voorzien. Bloggen is een toffe hobby aan 't worden!Trouwens: sedert mijn pinterestverslaving heb ik via mijn ondertussen, euh, honderden computer-verzamel-borden foto's ZAT en dan ben ik nog niet eens begonnen met het scannen van al die uitgeknipte, zuinig bewaarde, verzamelde illustratie- en documentatieschatten uit mijn
antiek geworden prentenkabinet. 
Gelukkig of jammergenoeg hebben de nazaten nooit tijd om aan die computertechniekanalfabeten
van ouders ten gronde te expliceren en duidelijk en TRAAG voor te tonen hoe die scanner werkt!
  
 
 
 
Ga ook maar snel een vaas zoeken!

  
Vertaling van de 'quote' boven deze keppekrote : Op een dag vroeg een 5-jarige aan haar grote broer:
"Wat is liefde?"  Hij antwoordde : " Liefde dat is:  jij die mijn chocoladekoek elke dag uit mijn boekentas voor school steelt, en ik die hem steeds weer op dezelfde plaats wegsteek"
Geluk in kleine dingen.

-Nostalgie én toekomst!

Langs de weg naar Diest en de winkel, staan vele bomen. Vandaag was het licht buiten zonnig herfstgeel. De grijsnatte mistlagen van de vorige dagen hebben zich voorlopig verstopt achter aquarelblauwe luchtlagen. Elfjes, als waren het gulle bruidsmeisjes, strooiden boomblaadjes op mijn dak toen ik onder de herfsttakken doorreed. Een bruingeelrood tapijt wervelde op onder mijn wielen. 
Voor de kinderen is de herfstvakantie begonnen en velen zullen 'halloween' vieren. In mijn jeugd vierden we 'Allerheiligen en allerzielen' en sjokten we, opgelaten en 'n beetje tegen onze zin, beladen met chrysanten, achter de ouders aan naar het kerkhof...

 Als kleuterleidster vierde ik op 't einde van oktober graag het grote heksenfeest met alle kinderen en de collega's.
Een grote bezem, een échte heksenketel, een zwarte punthoed mét spin, een toverstok en een erg versleten, pluche kolen-kat waren mijn attributen. Er lag ook wel een plastic haakneus mét puist in mijn verkleedkoffer maar ik liet dat onding liever liggen. Het zat erg jeukend/zweterig op je voorgevel, zeker als het heksen-toneelstuk nogal lang duurde en je niet uit je hoofdrol kon vallen... Dat elasiek waarmee die accesoire op zijn plaats bovenop mijn eigen geteisterde neus bleef, geraakte ook pijnlijk verstrengeld met mijn échte lange heksenlokken... ik liep eens weken met gecrèpeerde dreadlocks boven mijn oren!
 'k Ben blij dat ik op pensioen ben maar af en toe mis ik dat speelse, die kinderlijke fantasie en meer specifiek, in deze pre-november tijden, de middelpuntvliedend rondspattende pompoenpulp boven ijverig uitkervende kleuterpollekens. Ah, die schitterende lichtjes in hun oogjes als ze verwonderd terugstaarden naar de theelichtkarbonkels van de fel oranje reuze klaspompoen!
Ah, ik snak naar een gezellige heksenkoffiekring...
Liefhebbers ?? 
  

Hoe zjère vallen z'af, die zieke zomerblâren! (Guido Gezelle)

Mijn man kan goed fietsen. Voor de  wekelijkse aanschaf van kaas, boter, eieren, koffiemelk, soepgroenten, koekjes.. chocolade kies ik mijn auto als vervoer. Grote koffer en IK aan 't STUUR!  


              

woensdag 24 oktober 2012

In de les kalligrafie hoorde ik dat je van okkernotenbolsters makkelijk BISTER inkt kan maken!
Bister is het bruine goedje waar we onze pen in dopen voor onze vele, eindeloze, geduldige schrijfoefeningen.  Zo sparen we de kostbare inkten van "Winston and Newton" bijvoorbeeld, voor onze 'kunstwerken'.
Aangezien ik zelf geen tuin heb, laat staan een okkernotenboom,  mailde ik terstond na de les
naar zus en ook naar een vriend... in de hoop dat er nog late bolsters in hun tuin lagen!
Wat een geluk! In West-Vlaanderen, bij zus, staat nu reeds een confituurpotje vol met water en wat zij daar die "plekmoakende vulligheid" (vlekken makend, vuil spul) op mij te wachten!
Zal het BISTER inkt worden of niet.... hm, als het te laat in de herfst was kan het goedje ook gaan gisten of schimmelen...  'k Ben benieuwd! Schoonbroer Jules mailde net de foto van de pot door!
Zie hier onder.
Bedankt zus en Jules!
Confituurpot vol okkernotenbolsters. BISTER in wording!


                                                                      


     Dit jaar zijn er weinig okkernoten... dus ze zijn gegeerd goed.
     Ik kreeg er cadeau uit de tuin van mijn oudste zus!
     De bolsters liet ik achter in het gras, toen wist ik nog niet
     dat dat ook SCHATTEN waren... maar niet om te degusteren!

zondag 21 oktober 2012

Voor we naar het concert vertrokken gisteravond, gingen man en zoonlief nog wat mannenkluswerk doen overdag, na die verhuis van zoon, vorige week. Als je merkt dat een ineengeknutselde hoge Ikea 'Benno' vervaarlijk gaat overhellen, eens vol met DVD's en CD's  is het nog zo wijs  om Benno in de muur vast te vijzen om algemene verplettering van argeloze elfjes en andere passanten te voorkomen! Een gat boren om er de juiste plug in te duwen, passend bij de vijs van dat rek is dan het eerste werk. Tenzij vaders boor nog in het huis van zus ligt dan wordt ophalen van boor en 't pluggen- assortiment taak één. Wat een meevaller werd die taak één!  De mannen roken het meteen toen haar deur openzwaaide : zus had net rabarber-aardbeientaart gebakken. Manlief en zoon zijn prima proevers van vers-uit-de-oven gebak . De thuiswachter,  ik, mag van geluk spreken dat er een stuk overbleef . Mijn dochter kon  op de valreep het  laatste driehoekige zoete part redden en meegeven voor de mama.

Dat succulente part werd mijn heerlijkste zondagsontbijt sinds tijden! 't Is feest als al je
smaakpapilletjes aangesproken worden door een dochterlief! 
Perfect gebakken - dat zag ik direct bij het uitpakken! Netjes symetrisch gevlochten deegreepjes bovenop, waar stukjes glanzend rode aardbei verleidelijk doorheen piepten. En er droop nergens pudding uit, al vormde dat een grondlaagje onder de rabarber + aardbei, zo zurig zoet...mmm
het water loopt terug in mijn mond nu ik dit opschrijf.
Als keukenprinses ben ik allesbehalve het goede voorbeeld, maar haar overgrootmoeder aan mijn moeders kant had een bakkerij... misschien vandaar haar patisserie talent!
Danku dochterlief.

We hebben kinderen om trots op te zijn...(meestal toch)
Ik wenste dat ik even lekkere taarten kon bakken als mijn dochterlief. Van wie heeft ze dit talent geërfd ?