donderdag 31 januari 2013
woensdag 30 januari 2013
De Leie treurt... én meandert verder.
ROGER RAVEEL is niet meer.
Deze middag hoorde ik op het radionieuws dat deze grote Vlaamse kunstenaar overleden is.
Hij is 91 jaar geworden.
De foto hierboven nam ik zelf in januari 2010.
Samen met de flairgezellen bezocht ik daar toen zijn museum
in Machelen-aan-de-Leie.
Het was buiten een koude, kletsnatte, grijze winterdag.
De gezellen liepen echter compleet WARM voor Raveels kunst en museum!
Hij was een beminnelijk man.
Ik heb hem niet gekend, ik weet het uit wat ik over hem las en hoorde en de
vele beelden die ik zag.
Deze middag zei een kunstkenner op de radio:
"Hij schilderde het abstracte in het concrete
en het concrete in het abstacte"
Zelf word ik vooral aangesproken door de kleur
en de klare eenvoud van de dagdagelijkse dingen die hij weergaf.
Zijn werk geeft me letterlijk een raam om zelf een verhaal rond te bouwen,
door te zien, te doorzien...
Is dit niet veelzeggend? Verzin zelf maar wat dit je vertelt...
Sommige van zijn werken hadden iets ludiek, iets grappigs en speels.
De foto hieronder heb ik weer zelf genomen en je ziet in het werk mijn voeten en benen
in een spiegel, maar eveneens door het open venstergat mijn vriendin die aan de andere
kant stond...leuke mens met humor die zoiets bedenkt en maakt, vind ik
Na het nieuwsbericht heb ik mijn fotoreportage
van ons museumbezoek dus opnieuw bekeken.
Oh ja... hier was ik ook vol bewondering voor :
het werk/boek : "GENESIS"
een samenwerking tussen Raveel die de teksten van
dichter Hugo Claus illustreerde.
het werk/boek : "GENESIS"
een samenwerking tussen Raveel die de teksten van
dichter Hugo Claus illustreerde.
k herinner me dat we toen, bij het weggaan, gezegd hadden dat we zeker eens
op een mooie zomerdag moesten terugkeren.
Om alles eens in een ANDER licht te zien en méér en droger
de streek rond het museum te kunnen verkennen
Iedereen was die januaridag erg onder de
indruk van een hele combinatie van dingen :
- de kunst zelf
-de prachtige architectuur van het gebouw
-het winterlicht dat door grote vensters binnenviel
-Naast het museum, buiten : "de muur van de verbeelding"
naast het kerkhof met het
- kunstwerk-graf van Zulma, zijn eerste vrouw...
- De Leie
-Het dorp Machelen-aan-de-Leie rondom....
Hier zie je de gegoogelde bocht in het museum zelf en dan
de bocht de Leie, waarnaast het Roger Raveel museum zich bevindt.
Tot zover mijn hommage aan deze kunstenaar die ik het zeker waard vond om over te bloggen.
Maar, ga zelf eens kijken, het loont de moeite!
dinsdag 29 januari 2013
De verwarming van de statie had het in alle stilte begeven vorige zaterdagavond!
Vermaledijde gietijzeren antieke snoodaard !!!!!!
Vermaledijde gietijzeren antieke snoodaard !!!!!!
Rillend en onderkoeld, waren we ineens onderweg naar ijsberenland,
en kregen we argeloos in de gaten dat het nogal friskens werd
tijdens onze pluche-pyama-vriendinnen-klets-roddel-tettertrien-fuif.
en kregen we argeloos in de gaten dat het nogal friskens werd
tijdens onze pluche-pyama-vriendinnen-klets-roddel-tettertrien-fuif.
Het kwik in onze innerlijke thermostaat was reeds schrikwekkend gedaald!
Dankzij onze wijnconsumaties en dientengevolge het alcoholgehalte in ons bloed
waren we nog net nog niet tetransformeerd tot frisko's.
Dankzij onze wijnconsumaties en dientengevolge het alcoholgehalte in ons bloed
waren we nog net nog niet tetransformeerd tot frisko's.
Als ijsblokjes op Poolexpeditie hulden we ons, verkleumd, in méérdere lagen wol.
We rolden ons in donsdekens en konden ons enkel nog verplaatsten als waggelende loempia's
We rolden ons in donsdekens en konden ons enkel nog verplaatsten als waggelende loempia's
Zondags we zijn ons, samen met onze logerende wandelgaste,
buiten in het dooi-landschap, warm gaan stappen.
Binnen, rond de tafel kon ons tefal gourmet-stel wat als vervangende warmtebron dienen.
Helaas hadden we geen raclette smeltkaas in voorraad... de illusie van chalet-knusheid
zou er misschien iets door versterkt zijn.
Chance dat de temperaturen zondags besloten om weer boven het nulstreepje te klimmen.
Helaas hadden we geen raclette smeltkaas in voorraad... de illusie van chalet-knusheid
zou er misschien iets door versterkt zijn.
Chance dat de temperaturen zondags besloten om weer boven het nulstreepje te klimmen.
Wees gerust : gisteren kregen de chauffagisten de ketel weer op gang
en tsjoeken we nu weer gezapig verder naar de lente.
Het thermisch ondergoed is opgeborgen en de ijspegel
is met een kristalijnen 'PING' van onze neus gevallen.
zaterdag 26 januari 2013
vrijdag 25 januari 2013
woensdag 23 januari 2013
23 januari 1951
Die dag, tweeënzestig jaar geleden lag er poedersuiker op de kerk.
Bakker Jules had een héle nacht op 't dak zitten zeven, om het zo feeëriek te krijgen.
De knotwilgen waren naar Louis de coiffeur geweest voor een "lang broske"
De torenklok stond op halftien. De trouwklokken begonnen alvast feest'lijk te luiden
om hun ijslaagje te verliezen, opgelopen door die galmgat-tocht!
Koster Jos, hoopvol verliefd op bruidsmeisje Wivine, wreef zich in de handen
om ze warmer te krijgen;
schraapte zijn zoetgezjimvooisde keel;
testte of zijn orgelpijpen reeds voldoende ontdooid waren én
of de gewelvige akoestiek accordeerde met zijn aangepaste bruidsmars-partituur.
De kerkzangers en gevluchtte broers, hingen over de rand van 't oksaal
en keken neer op de chique hoedjes van tantes die een uur te vroeg
door te zwaaiende kerkdeur arriveerden om zéker een goed plaatske te hebben
NAAST een pilaar mét vol uitzicht op het altaar.
De "pikkevint" of kerwachter, reeds in vol middeleeuws fluwelen ornaat, mét speer en helm,
vulde nog rap de wijwatervaten wat bij want er werd véél volk verwacht!
Misdienaartjes streken de plooitjes glad van wel DRIE superplies voor wel DRIE pasters en
doopten stiekem nog een hostie in de miswijn want ze waren nuchter tot aan de sacristie gefietst in de barre winterkou!
TWEE moeder Martha's controleerden thuis, zenuwachtig voor de zoveelste keer of ze genoeg stoelgeld, zakdoeken én hunnen paternoster in hun sacoche hadden gestoken.
Zussen en nichtjes kakelden en scharrelden.
Vader Miel kamde kalm zijn moustache.
Tante Julia wenste dat ze in de keukens van feestzaal "Sint-Jozef" een oog had kunnen houden op de andere kokkinnen die vandaag in de huwelijks-menu pottekens roerden!
De blinkend zwarte trouwauto's, versierd met maagdlijk blanke strikjes arriveerden!
De bruidegom trok nerveus zijn wit zijden strikje nog een keer recht.
De bruid keek NOG en NOG eens in de spiegel want zaten die witte bloemetjes aan weerszijden van haar koket-kanten sluier-kapje nog wel goed vastgespeld ??..
't Was tijd om aan den trouw van de eeuw te beginnen!
Fotograaf Pol BOUDRY stopte met het vastleggen van sfeerbeelden buiten.
Hij besloot dat DEZE foto van hierboven op de éérste bladzij zou komen
in het album met zijn TROUW-REPORTAGE van zijn vriend, van
Remi met Kuti .
dinsdag 22 januari 2013
maandag 21 januari 2013
zondag 20 januari 2013
Elfstedentocht. 18 januari 1963.
Volgens een Vlaamse schaatsheld die toen meereed -
( ja, je moet "rijden" zeggen tegen dat voortglijden op schaatsen)
iemand die ik toevallig hoorde op de radio gisteren, waren er toen barre weersomstandigheden,
al zie je dit niet zo op deze foto.
Eerder idyllisch dat witte licht, vind ik... maarja, ik kan niet eens schaatsen!
Op de *'sljèrboânen' van mijn jeugd was ik ook al geen kampioen. Dramatisch molenwiekend met mijn armen haalde ik soms een meter of vier zonder tussen-stepstapje. Meestal verzamelde ik gewoon natte wanten, natte knie-kousen, blutsen, builen en blauwe plekken. 'k Had geen ijsbenen,
nu nog niet.
Als het écht schaverdijnen is op de stoep - doe ik oude wollen sokken over mijn schoenen,
dat remt dat ongewenst sljèren of skatsen wat af!
Jezelf binnen verschansen is misschien NOG veiliger!
Als IK ooit die elfstedentocht doe, zal het in de zomer zijn, KUIEREND
want aangezien ik weiger schaatsen aan te binden kan ik zelfs niet
klungelend KLUNEN
dat is stappen op schaatsen, op de wal, naast het te dunne ijs in de beek.
want aangezien ik weiger schaatsen aan te binden kan ik zelfs niet
klungelend KLUNEN
dat is stappen op schaatsen, op de wal, naast het te dunne ijs in de beek.
* sljèrboâne of ijs-glijbaan.
vergroot - want met het blote ook zie je die fantastische kantwerkstructuur niet - merk je het magnifiek magistrale van de natuur. En geen één vlokje is hetzelfde - schijnt 't - want dat bewijzen is een onbegonnen taak voor fotografen die die kristallekens één voor één onder hun macrolens moeten krijgen voor ze gesmolten zijn onder de studiolampen ! Als je al een macrolens hebt! ( ik niet)
zaterdag 19 januari 2013
Vroeger was zaterdag bad-dag. We gingen om beurt in de kûpe (losse badkuip)
In de zomer in het "waskot" (bijgebouw achter de keuken)
en als het te koud werd; in de keuken zelf...
De lavabo was een poembak. Uit de pomp kwam regenwater...
Tijden veranderen... maar we zingen nog steeds van:
" En de poembak, de poembak, de poembak is kapot (bis)
...
en den ouwen is versleten en de nieuwen is kapot."
donderdag 17 januari 2013
woensdag 16 januari 2013
dinsdag 15 januari 2013
maandag 14 januari 2013
Abonneren op:
Posts (Atom)