Met pen en inkt oefen ik de kleine letters van de FRAKTUR:

dat is een gotische letter

en ... ik brei voort

Illustratie van Rie Cramer uit boekje "Winter"

Juist, vorige week dartelde ik nog tussen sneeuwklokjes en krokusjes.

De lente stak haar kopje even op!

Nu verblijven we opnieuw in een dwarrelend wit winteruniversum.

De natuur als jojo.

Koud of warm, warm of koud...

de kunst is om ervan te genieten!

 

Deze week hield ik me voornamelijk onledig met schrijven en breien.

Düsseldorf  verslag en beenwarmers voor nichtjes...

Onze katten Snoezel en Dander waren drie dagen 'home alone'

tijdens onze uitstap... 

we hebben sterk het vermoeden dat ze een feestje hadden!

Düsseldorf driedaagse.

fotoreportage.

Vrijdag 15 februari.

De vijf flairgezellen reizen naar Duitsland via Nederland.

   Maas-panorama wandeling na ontbijt in Hengelhoef.

Traditionele voeten-foto op elke uitstap.

Mist, regen en restje sneeuw.

We verkennen de cultuur-tempels.

In dit forum museum kon je aan halve prijs vanaf 20 uur tot 24 uur 's avonds,

de fototentoonstelling van Brian Adams bezoeken!

Ze zal ons bijblijven! 

 

Plaatselijke keuken in authentiek decor degusteren.

 Nachtelijke "flou artistique" aan de oevers van de Rijn.

Zaterdag 16 februari.

Uitgebreid ontbijtbuffet in het hotel.

Langs de Rijnoever over de golvende stoeptegels

naar museum K21

Kunstverzameling 20ste eeuw

in moderne architectuur.

Stadwandeling met stafkaart in de namiddag.

Eindigend... aan de Rijn.

 Lachend visje ...  tevreden gezellen.

... und gesang.

Zeer artistieke nachtopname.

Zondag 17 februari.

We konden het niet méér getroffen hebben met het weer voor

onze daguitstap buiten in het museum-park : INSEL HOMBROICH.

Een bos- en waterrijk park vol 'skulpturale architekturen',

landschapsontwerpen

Ateliers en kunstwerken...

We ontdekten overal in het park de eerste tekenen van de lente!

Paviljoenen met kunst tussen de bomen.

ontmoeting met zwaan die zowaar poseerde!

Weerspiegelende sequoia's...

De gezellen genoten... alweer!

Gelukkige Valentijn!

Uitkijken

naar het weekend.

In zwart wit

kleursoberheid wegens de vasten

Aswoensdag.

"Gedenk, O mens

dat je stof bent

en tot STOF

zult wederkeren"

'k Ben geen askruis gaan halen.

Ik zal vanzelf wel berouw voelen en vasten.

'k Zat me daarnet wel af te vragen

wat of erger WIE

er nu in mijn stofzuigerzak zit

en WIE of wat er aan mijn swiffer plakt ?

Vastenavond 

Pannenkoeken evenwel van mijn menu geschrapt.

Calorieën hebben weer teveel toegehapt!

Een Bourgondisch leven willen leiden...

is funest als je vetkussens wil vermijden.

 

Vorig jaar - dezelfde tijd begin februari, konden papa beer en ik twee dagen in Torhout en Brugge
verblijven dankzij een Bongo-geschenkbon.
De natuur bezorgde ons toen nog méér middeleeuwse pittoresk-heid door een gulle, gratis sneeuwlaag over het romantische Brugge te spreiden. Goed gemutst, gesjaald, gewollesokt en gewinterfrakt  trippelden we als twee gelaarsde katten door de krakende witheid.
't Was alsof we IN zo een ferm ge-shakede schudbol terechtgekomen waren.
Voorzichtig zig-zagden we, schoonschrift S'en in de sneeuw glijdend, over de Oostmeers richting nummer 41, naar "SYMPOSION" - een prachtige kalligrafiewinkel! Het paradijs voor scriptoristjes!
Dat adres stond hoog op mijn verlanglijstje dat ik opgesteld had bij het Brugge-trip voorbereiden.
Natuurlijk hadden we ook een passage door het Begijnhof gepland - een must voor iedere Brugge toerist! Ik heb het oord ondertussen in alle seizoenen bewonderd maar nooit was het zo feeëriek als toen, onder die lelieblanke laag winterschoonheid!
Eendjes en zwanen schuilden opeengepakt, hun hals onder hun vleugels gedoken op de verstilde vijvers en Rijen...

Boekwinkels, belfort, bruggen, bevroren bootjes...
Schuilen voor een ijzig priemende sneeuwvlaag in het frietmuseum...
Sommigen vinden Brugge maar een kitcherige pralinendoos maar ik ben zot van die stad!
Al is dat niet alleen door de overvloed aan chocolade en de zoete geur van die delicatesse die
er overal langs de etalages en portieken en over de straatkasseien sliert.
Als je dan ook een bongo-cadeaubon "Zoete Zonde" chocolade-degustatie voor twee kreeg,
spreekt het vanzelf dat de dag,
Brugs lekkers plukkend,  afgesloten wordt in tearoom "Carpe Diem"

 







  

Carnaval is aan mij niet besteed! 
Dat confetti fabriceren een héls karwei is - ja -  échte sisyfusarbeid (nutteloos werk)
heb ik één keer ervaren in mijn vroegere jaren, meer bepaald  het jaar voor de directie confetti verbood op school.

Jaja, TOEN ben ik een keertje zo jeugdig zot geweest om alle perforators van de familie en de collega's te verzamelen om samen met de kleuters EINDELOOS geduldig, die kleine gooi-strooi-rondjes uit te duwen in de klas... uit enkele laagjes vooraf geknipte krantenpapiervierkantjes ineens. (kostenloos materiaal geheten in de gratis schoolbegrotingen)
Dat uitduwen was hééééél goed om de polsspiertjes te verstevigen, het kijken te coördineren met het handelen en vooral als extra bonus pluspunt : het zuinig feestgedruis leren creëren.   (We moesten altijd verplicht ZINVOLLE doelstellingen bij activiteiten noteren in het klasdagboek) 
Het resultaat, de confetti-oogst was echter frustrerend teleurstellend - de zielige hoopjes waren alles behalve een aanmoediging voor die polsjes om dapper door te gaan. Alhoewel een tweetal verwoede rondjes-fanaatjes nog WEKEN na het krokusverlof DOOR bleven perforeren; was voor de meerderheid van mijn kleine gabbertjes  het GOOIEN met die confetti (en ander spul bij gebrek aan...) veel plezanter dan het fabriceren ervan! De voorzienigheid had gelukkig wel uit eigen budget een ferme voorraad serpentines en een grote zak confetti van de HEMA meegebracht naar de klas! YEAH ... de volgende dag hadden enthousiaste carnavalistjes ook eigen voorraad confetti meegekregen van thuis voor het grote carnaval-thema-afsluit- VERKLEEDFEEST.
Al was het - repeterend - een hele voorbereidende week lang FESTIJN
Mijn winter-kledijlagen bestrooiden dagenlang, de bushalte aan 't school, 't perron, de trein... mijn weg naar huis, mijn huis zelf tot in de bakamer... met pastel confetti-rondjes. AaaaRRrRgGhhhHhh
Ik vond het doordringen van die petieterige maar vreselijk schurende papierdingetjes via mijn ondergoed tot op mijn bloot vel een jeukende, maar 'niet overal in 't openbaar kunnen-krabbende' 
 GROTE ergernis! 
De poetsvrouw die de vermaledijde rondjes, enkele maanden lang uit alle spleten en kieren moest poetsen ... diende klacht in en zodoende kwam er het confetti-verbod.

Toen er nog nonnetjes in de school waren, kwam het carnaval-thema helemaal niet aan bod.
Dat viel, samen met die kerstmannen in de categorie : HEIDENS!
Pannenkoeken op vastenavond werden toegestaan maar niet aangemoedigd.
De VASTEN zelf werd erg gepromoot! Missie-acties, sobere maaltijden ten goede van het "Goede Doel",  aflaten verdienen,  "verstervingen" doen (voorloper van diëten NU) waren aan de orde. 
We spaarden met z'n allen, watertandend van ontbering, al onze snoepjes op in een blikken doos vanaf asse-woensdag tot aan het paasfeest... toen de inhoud van de blikken doos helaas deels
gekaramelliseerd aaneengeplakt of versuikerd of over datum bleek!

Nee, carnaval is aan mij niet besteed. Al wil ik wel eens naar Venetië!
Mijn brievenbus is alvast dicht geplakt... de carnavalstoet van het dorp passeert hier morgen!
 

  
 
  
  

Zwitserse avond ter statie.

Gezellige namiddag met de handwerk-hobbyclub.

Véééél geblaat en véél wol.

ZENTANGLE schilderen

Een pezewever mét loepe op google, 

heeft het alfabet in de puntjes van  potloodtuutjes gebeiteld!

TUUTJES EN BOETJES.

De foto hierboven vond ik op het internet.

Een doos vol potlood tuutjes.

Zo stond er ook ooit een doosje op mijn vaders schrijftafel.

In West Vlaanderen noemt men resterende korte stukjes 

van iets dat eerst langer was :

tuutjes.

kèsetuutjes = stompje kaars

potloodtuutje

salamituutje...

Iets wat op zich gewoon een kort stompje is

noemt men er :

boetje.

In zijn jonge jaren plaagde mijn vader zijn zus Godelieve door haar

met "Boetje" aan te spreken. Hij leerde zijn kroost later dat ze

"tante boetje" was - wij geloofden het argeloos en noemden haar zo 

tot we de term beter begrepen...zo kort was tante Lieve helemaal niet!

 

Pa scherpte zijn potloodpunten ook aan met zijn eigenste pennenmes.

Toen de "tuutjes" te kort werden om ze nog fatsoenlijk vast te houden,

stopte hij ze in een houder, zoals een lege stifthuls... 

  

pa was een zuinige mens.