idyllische nostalgie.

Deze prenten deden me denken aan de eindeloos lijkende grote vakanties

uit mijn kindertijd.

Met Anne, Jan, Pieter en Pol (grote zus en broers)

ging ik in de Reutelbeek of de boerensloten

stekelbaarsjes of 'stekelingskes' (kleine prutskes van visjes) vangen

met een schepnetje of een leeg blikje van Marie Thumas boontjes...

De Reutelbeke was wel vele vele breder en dieper...

toch in mijn memorie!

 

 Als het mooi weer was, fietsten we met een hele bende

binnendoor, langs de voorhoek en de boerenvelden

naar de naburige stad Menen.

Daar was een groot openlucht zwembad!

 

Grote nichten : Rika, Mia en Lu

leerden me er zwemmen.

Ik had een oranje-geel badpakje

maar wilde geen weerbarstige caoutchouc badmuts op mijnen kop.

 

In onzen hof hadden we stekebeiers (stekelbessen)

en zjenivver struiken (rode- of aalbessen)

Er stond ook een grote nhût (bundel?) rabarber.

We snoepten van de struik of  

moesten helpen plukken en voorbereiden om confiture en gelei te maken.

Met een vork de aalbesjes van het steeltje ritsen

rabarber pellen en in blokjes snijden...

de bessen door de passe-vite draaien

...

Als de juli namiddagen te lang duurden

werden we wandelen gestuurd naar de Moeremaai (bos)

en volgens mijn (onbetrouwbaar) geheugen

zochten we onderweg rijpe bramen en frambozen.

't Was 'hoogdag' als we, netjes uitgedost, met mama op de bus naar 't stad meemochten.

Meestal tot Menen maar...

soms reden we wel helegans tot Kortrijk! (Petit Paris)

dat was voor ons het einde !

 

 Commèsjen doen in 't stad was vele specialer en plezanter

dan 'thuis' bij ons, naar 't hoekske of de Welbi...

Het hoogstepunt van de bus-uitstap

was steevast een Brusselse wafel of échte ijscoupe 

in de 'consumatieplatse' (verbruikerszaal) van een crèmerie in de hoogstraat!

Dus niet zomaar gewoon een frisko of een expo (driekleurig ijsje tussen ijswafeltjes)

of een bolleke vanille op een cornetje (ijshoorntje) 

dat we van de crème-marchand (ijsventer) kochten,

die met zijn  tjingeltsjangelende camionet langs de straten passeerde in de zomer.

 

Ik denk niet dat we alle dagen een ijsje van de crème-kar kregen

maar we spitsten wel alle dagen onze oren

om zijn 'muziekje' 't eerste te horen.

Vervolgens werden met aandrang, in zesvoud, mama's oren eraf gezaagd

"meuh'n me ne crème ein !!!!!! ?????? " 

*krijgen we een ijsje 

 

 Ahhhh....

en die zalige dagen aan zee !!!