6 mei 1954 ...

Grote zus Anne en ik werden verrast met een BROERTJE !

JAN !

Verrassing ??? WAT ?? Broertje ?? 

Wuk es da, ne Jan ??

Spoorslags en gezwaand schommelden we gezwind naar 't moederhuis.

om te ontdekken wat die verrassing was !

* Waor es onze surprieze ??

*Waar is onze verrassing ??

* Wuk ? 

Es 't da vernukkeld rwôd dik dingsken

 in die kwoie ??

* Wat ? Is het dit nietig verfrommeld rood overgewichtig dingetje in die kooi ??

Hmmm

...es 't ne ballonh?  

'angt er vanonder een kwôrdeke an ?

... komt er daor nu muziek ût ??

Amaai min ôren !

* hmm, is het een ballon ?

Hangt er onderaan een touwtje aan?

Tegen zijn wil en Wagneriaans protesterend, werd Jan gedoopt. 

Hij was géén ballon, hij kon niet zweven maar er hing wel iets aan vanonder.

Jan was gewoon een stevige boreling van over de vier kilo.

Op de doopselfoto van links naar rechts (voor de familie) :

Pastoor Louis Waignein, de vroedvrouw?  van 't moederhuis met

baby Jantje,  nonkel Hugo 3ssens, de peter

en nicht Rika, oudste dochter van tante Victorien W.  die meter was

Daarachter de gebroeders Ward, Johan en Guido 3ssens,

zonen van nonkel Hugo en tante Julia.

De zussen van Rika, Mia en Luutje waren er ook bij.

De fotokader was niet groot genoeg voor nog een trio.

Nu vraag ik me af of ikzelf en zus Anne daarbij waren ??

Volgens de fotoreportage.... niet.

PS

Er kwam inderdaad muziek uit de verrassing.

Na muziekschool en conservatorium 

was het zelfs enigszins te aan-hoorn.

Jan kan toeterend op zijn hoorn door de nieuwe voordeur!

Gefeliciteerd !