Gisteren een prachtige herfstdag

waar we er nog méér van wensen.

Mollekensberg wandeling met de troedeloes

zonder oma.

Ruikend naar herfstblaadjes kwamen ze terug.

Blijgezind want ze waren Pien

én een vriendje van Merlijn tegengekomen boven op de berg.

Merlijn zijn broekzakken puilden uit

door kastanjes - tamme én wilde

én een paar vuile stenen

die hij eerst wou wassen

Zijn handen konden ook wat zeep gebruiken !

Ro proefde een stukje tamme kastanje maar

ze vond het niet lekker.

Opa vertelde dat ze in Brussel "warme" kastanjes eten.

Eigen foto

Nadat opa weer opgeladen was met een espressootje

en de troedeloes hun vieruurtjehonger gestild was met een koek

haalde opa zijn "kalut" van de keukenkast af

waar 't hoog en droog en veilig staat

Het ding van gietijzer is loodzwaar 

en verplettert krakend met alle gemak liefst noten.

In het westvlaams noemen we alle werktuigen

waar we niet goed de juiste naam van weten

een "kalut"

Het is een notenkraker

dat wist een andere senior in de kringwinkel

waar opa het kocht.

Het werkt prima! Vééél beter dan de "oude" simpele notenkraker

waar Merlijn en Ro hun handkracht op vergeleken.

Ro eet graag okkernoten

Merlijn niet, hij houdt wel van kalutten.

O ja, oma kreeg een heel mooi verkleurd herfstblad

gevonden onder een eik.

Oma was reuzeblij en beloofde het in haar plakboek te drogen.