Eerst een reactie op het wereldnieuws vandaag!

RESPECT voor Nelson Mandela die niet meer is...

======++++++======

Respect ook voor de Goedheilige die gisteren de storm die zijn naam kreeg, trotseerde

GELUKKIGE VERJAARDAG SINTERKLAAS.

Dit jaar gaf ik mezelf tubekes OLIEVERF op deze geschenken-dag.
De kroost komt pas zondag hun chocolade mannekes, mandarijntjes en zo ophalen.
Toen we nog kind waren evenwel,
en toen de eigen kinderen nog klein waren
 was de ochtend van 6 december
de spannendste en plezantste morgen van héél het jaar !!

Ut de oede doze.

De kleine Driessentjens hebben het de Sint nooit gemakkelijk gemaakt. Ze sliepen heel slecht in op de vooravond van 6 december. Het schoenzet-ritueel in pyama moest dan gewoon PERFECT zijn en dan duurt dat langer. 't Gezamenlijk zingen van de stoomboot op pantoffelvoeten werd gerokken tot de allerlaatste strofe. De héle santenboektiek op de verlanglijst moest NOG ne keer opgesomd worden van tussen de flanellen lakentjes tijdens het instoppen met  : "kruske, piepke, kletske toe...."

"Slâpwel.... ssssttt.... SLAOPEN !!!!!"

In 't holst van de nacht stonden we dan een voor een al ne keer op om in het trapgat boven, fluistrend naar de zussen en broers, te staan snuiven om te constateren of je al chocolat en mandarijn kon ruiken...  " 'k riek het nie goed, mien neuze es verstopt...sssttt.... wacht....sssttt seffens is mama were wakker !!!"

Rond een uur of vijf, zes verzuchtten onze moegetergde ouders tenslotte dat we JAAA JAAAAA

nu naar beneden mochten snellen om te gaan kijken, maar éérst : "PEIGNOIRKES aan ... en TOE!"

Een peignoir is een Westvlamse warme kamerjas. Als ik me goed herinner kregen we zelfs een keer elk een nieuwe van de Sint. In vilten dekenstof - vuil roze met witte bollekes vanbuiten en wit met roze bollekes aan de binnenkant..... (klopt dat Anne ??)

Het verrassende moment als je SAMEN die goed gevulde "kaomer" zag en ELK vaneigens ook éérst HUN eigen stoel met de meest begeerde wens ....  dat was onvergetelijk! Daar we dus met een 'grote ménage' waren en elk iets kreeg - leek het ook altijd véél! Als je dan nog het geluk hebt een nonkel bakker in de familie te hebben... nonkel Jules, die de Sinteklaoi koeken bakte én de chocolademannekes mouleerde voor de sint.... JA, dan lijkt het hélemaal de hoorn des overvloeds.

Dit jaar blog ik enkele stukken 'vintage' speelgoed, die in mijn memorie blijven dwalen omdat we ze ooit kregen en er veel plezier mee hadden samen...Ik vond ze terug op pinterest (natuurlijk)

Een olifantje dat zeepbellen blies als je sop in dat seulke deed.

De lego werd ieder jaar aangevuld door zwarte Piet. De grote dozen

waren een gezamenlijke cadeau voor allemaal.

(met soms, NA sint, toch weer veel ruzie onder de verwanten tot gevolg...)

Altijd véél strips...

De babypop die ik eens in NAbestelling kreeg NADAT 

de stijve porceleinen benen van een "lelijke" meisjespop

op 6 december zelf,  alreeds van het vege poppenlijf gevallen/gekraakt waren !!!

O NEEE, die kon dus niet ééns niet zitten niet ... 

('k Had nochtans duidelijk een " ECHT kiendje" gevraagd in mijn sintbrief)

PS : we kregen allemaal een ECHTE bébé dat jaar, LATER, met kerst, in de vorm van ons Lieve...

Ja, die schabouwelijke salon-pop dat was een serieuze vergissing van zwarte Piet!