Spleen.
Ik zit me voor het vensterglas
onnoemlijk te vervelen
ik wou dat ik twee hondjes was
dan kon ik samen spelen.
* Dit is een ongerijmd rijm van Michel van der Plas
uit het Duits door hem,
en vervolgens toegeschreven aan zijn vriend:
Godfried Bomans...
Terwijl Dander zich zit af te vragen waarom de vogeltjes vluchten als ze buiten komt...
dwalen mijn gedachten af naar poëzie.
kom dan, kom dan vogelkes... er hangen verse vetbollekes ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten