Vorige maandag waren we uitgenodigd voor een wild souper met de "flairgezellen" Vrienden die graag samen tafelen en op uitstap gaan met een hotel-bon van de 'Flair' Al willen we niet toegeven dat we dit magazine lezen, we kopen het enkel als het hotel-bon-boekje erbij zit. De Gezellen zijn eerder lezers van "Kerk en Leven" ('t parochieblad) "De Standaard" " Ons Erfdeel" "Jazz Hot" "Kunst en Beeld" "Grieks voor gevorderden"  "Kleuters en ik"....
 
Vriend Rik, tegenwoordig chef kok was deskundig in de weer geweest met zijn messen en gevaarlijke everzwijnen ,woeste herten, wilde garnalen, pompeuze pompoenen, ongetemde bessen etc.
't Was succulent!
Bij het voorgerecht : everzwijnjagerspaté met uienconfituur 
schonk Rik een "Montbasillac"  !!!  Een zoete witte wijn en niet een van de minste! Dat heeft me erg ontroerd want deze wijn was de lievelingswijn van mijn vader zaliger. Hij kreeg, nog  bij leven en welzijn vele flessen "gouden godendrank" cadeau van zijn kroost.
Papa Remi dronk hem graag bij het dessert, liefst bij een "Progrès" (licht biscuit gebak met amandelen, fruit en room) want dat was het nagerecht, de taart op zijn huwelijksfeest met mama Kuti en dus traditioneel ook op ieder volgend jubileum of groot feest.
Hierbij wil ik vertellen hoeveel spijt ik heb gehad toen ik zijn laatste fles Montbasillac per ongeluk gebroken heb, bij me thuis...
Het was zijn laatste kerstcadeau van mij aan hem. 'k Had een etiket aan de flessenhals gehangen "voor een lang leven"...Papa Remi was ziek, hij lag in het ziekenhuis.
Jammergenoeg heeft hij er niet meer van mogen genieten want hij is van ons heengegaan in die kerstnacht...
De fles "goud" kwam zo terug bij ons thuis - ze werd zichtbaar bewaard boven op een kast ... en is bij 't stoffen gevallen... 
Gelukkig hebben we nog 1000 andere herinneringen en nu wil ik die beetje bij beetje, schrijvend bewaren. 
Santé Gezellen, Santé papa Remi.