 |
| Gevonden op pinterest : "ROOTS" |
vrijdag 30 november 2012
donderdag 29 november 2012
GECORSEERD.
"Hij is gecorseerd" ... Dat kan men met de neus snuivend boven een walsende wijngolf wijs opmerken als men een volle, krachtige, rijpe wijn in 't glas geschonken krijgt.
Ja, dat zijn van die termen die men bijleert als men tafelt met 'kenners'. Zelf ken ik er geen snars van, al proef ik wel dat het lekker is. Ik vond dat nieuwe woord "gecorseerd" wel smaken, zeker als men de rrrrr's over de tong laat borrelen, zoals de wijnvoorproever de eerste slok. Dat woord wilde ik onthouden.
Als ezelsbrug dacht ik aan een corset. Zo een ouderwets satijn-roze met rijgveters vanachter, puntige cups vooraan en jartellen onderaan. "GECORRRRRSEERRRRD"
Na het wilde souper met de kennerswijnen droomde ik van de Ardennen!
Even terzijde : mijn vriendin Lieve woonde ooit in de Ardennen en tijdens een bezoek aan haar, wandelden we in het dennenbos langs een open plek waar de boswachter de everzwijnen 's avonds kwam voederen...
In mijn droom was ik op die open plek. 'k Leunde met mijn wang tegen een majestueuze dennenboomstam, bovenop een ladder, gemaakt van wit-zwart gevlekte berkentakken. Mijn voeten staken zonder kousen in rode caoutchou 'botten' en ik droeg een roze corset bovenop mijn winterfrak. Lieve stond verderop ook op een ladder. Onder ons liep een hele kudde everzwijnen te knorren
In de cups van het corset had ik enkele cox appeltjes zitten.Toen ik er bang, enkele naar de zwijnen gooide, gilde Lieve :
"Ge kunt niet mikken!"
Kwaad nu, keilde ik nog een coxke naar bene'en en het spietste zich spattend op een woeste slagtand...het beest chargeerde en in paniek tastte ik mijn corsetcups af. Leeg!
toen werd ik wakker...
mijn voeten hadden koud
mijn man lag te ronken...
"Hij is gecorseerd" ... Dat kan men met de neus snuivend boven een walsende wijngolf wijs opmerken als men een volle, krachtige, rijpe wijn in 't glas geschonken krijgt.
Ja, dat zijn van die termen die men bijleert als men tafelt met 'kenners'. Zelf ken ik er geen snars van, al proef ik wel dat het lekker is. Ik vond dat nieuwe woord "gecorseerd" wel smaken, zeker als men de rrrrr's over de tong laat borrelen, zoals de wijnvoorproever de eerste slok. Dat woord wilde ik onthouden.
Als ezelsbrug dacht ik aan een corset. Zo een ouderwets satijn-roze met rijgveters vanachter, puntige cups vooraan en jartellen onderaan. "GECORRRRRSEERRRRD"
Na het wilde souper met de kennerswijnen droomde ik van de Ardennen!
Even terzijde : mijn vriendin Lieve woonde ooit in de Ardennen en tijdens een bezoek aan haar, wandelden we in het dennenbos langs een open plek waar de boswachter de everzwijnen 's avonds kwam voederen...
In mijn droom was ik op die open plek. 'k Leunde met mijn wang tegen een majestueuze dennenboomstam, bovenop een ladder, gemaakt van wit-zwart gevlekte berkentakken. Mijn voeten staken zonder kousen in rode caoutchou 'botten' en ik droeg een roze corset bovenop mijn winterfrak. Lieve stond verderop ook op een ladder. Onder ons liep een hele kudde everzwijnen te knorren
In de cups van het corset had ik enkele cox appeltjes zitten.Toen ik er bang, enkele naar de zwijnen gooide, gilde Lieve :
"Ge kunt niet mikken!"
Kwaad nu, keilde ik nog een coxke naar bene'en en het spietste zich spattend op een woeste slagtand...het beest chargeerde en in paniek tastte ik mijn corsetcups af. Leeg!
toen werd ik wakker...
mijn voeten hadden koud
mijn man lag te ronken...
Vorige maandag waren we uitgenodigd voor een wild souper met de "flairgezellen" Vrienden die graag samen tafelen en op uitstap gaan met een hotel-bon van de 'Flair' Al willen we niet toegeven dat we dit magazine lezen, we kopen het enkel als het hotel-bon-boekje erbij zit. De Gezellen zijn eerder lezers van "Kerk en Leven" ('t parochieblad) "De Standaard" " Ons Erfdeel" "Jazz Hot" "Kunst en Beeld" "Grieks voor gevorderden" "Kleuters en ik"....
Vriend Rik, tegenwoordig chef kok was deskundig in de weer geweest met zijn messen en gevaarlijke everzwijnen ,woeste herten, wilde garnalen, pompeuze pompoenen, ongetemde bessen etc.
't Was succulent!
Bij het voorgerecht : everzwijnjagerspaté met uienconfituur
schonk Rik een "Montbasillac" !!! Een zoete witte wijn en niet een van de minste! Dat heeft me erg ontroerd want deze wijn was de lievelingswijn van mijn vader zaliger. Hij kreeg, nog bij leven en welzijn vele flessen "gouden godendrank" cadeau van zijn kroost.
Papa Remi dronk hem graag bij het dessert, liefst bij een "Progrès" (licht biscuit gebak met amandelen, fruit en room) want dat was het nagerecht, de taart op zijn huwelijksfeest met mama Kuti en dus traditioneel ook op ieder volgend jubileum of groot feest.
Hierbij wil ik vertellen hoeveel spijt ik heb gehad toen ik zijn laatste fles Montbasillac per ongeluk gebroken heb, bij me thuis...
Het was zijn laatste kerstcadeau van mij aan hem. 'k Had een etiket aan de flessenhals gehangen "voor een lang leven"...Papa Remi was ziek, hij lag in het ziekenhuis.
Jammergenoeg heeft hij er niet meer van mogen genieten want hij is van ons heengegaan in die kerstnacht...
De fles "goud" kwam zo terug bij ons thuis - ze werd zichtbaar bewaard boven op een kast ... en is bij 't stoffen gevallen...
Gelukkig hebben we nog 1000 andere herinneringen en nu wil ik die beetje bij beetje, schrijvend bewaren.
Santé Gezellen, Santé papa Remi.
Vriend Rik, tegenwoordig chef kok was deskundig in de weer geweest met zijn messen en gevaarlijke everzwijnen ,woeste herten, wilde garnalen, pompeuze pompoenen, ongetemde bessen etc.
't Was succulent!
Bij het voorgerecht : everzwijnjagerspaté met uienconfituur
schonk Rik een "Montbasillac" !!! Een zoete witte wijn en niet een van de minste! Dat heeft me erg ontroerd want deze wijn was de lievelingswijn van mijn vader zaliger. Hij kreeg, nog bij leven en welzijn vele flessen "gouden godendrank" cadeau van zijn kroost.
Papa Remi dronk hem graag bij het dessert, liefst bij een "Progrès" (licht biscuit gebak met amandelen, fruit en room) want dat was het nagerecht, de taart op zijn huwelijksfeest met mama Kuti en dus traditioneel ook op ieder volgend jubileum of groot feest.
Hierbij wil ik vertellen hoeveel spijt ik heb gehad toen ik zijn laatste fles Montbasillac per ongeluk gebroken heb, bij me thuis...
Het was zijn laatste kerstcadeau van mij aan hem. 'k Had een etiket aan de flessenhals gehangen "voor een lang leven"...Papa Remi was ziek, hij lag in het ziekenhuis.
Jammergenoeg heeft hij er niet meer van mogen genieten want hij is van ons heengegaan in die kerstnacht...
De fles "goud" kwam zo terug bij ons thuis - ze werd zichtbaar bewaard boven op een kast ... en is bij 't stoffen gevallen...
Gelukkig hebben we nog 1000 andere herinneringen en nu wil ik die beetje bij beetje, schrijvend bewaren.
Santé Gezellen, Santé papa Remi.
zondag 25 november 2012
Mandarijntjes, Clementijntjes, appeltjes van oranje...
Meegereisd met de stoomboot.
Ha! Onze wintervitamientjes uit het zuiden! Zonnekleurig doorbreken ze hier de grijze, noorden-sleur, brengen fleur in de donkere dagen. Zelfs peuters peuteren met gemak hun pel er af!
Ah, mmm, instant gezondheid!
Maar het is vooral hun geur waar ik zo van geniet...
Ah, mmm instant sinterklaas herinneringen.
Ruiken jullie ook eerst aan de schil voor je, uw duim in het middelpunt steekt, waar 't steeltje zat, om de partjes als een waaier uiteen te splijten...
Meegereisd met de stoomboot.
Ha! Onze wintervitamientjes uit het zuiden! Zonnekleurig doorbreken ze hier de grijze, noorden-sleur, brengen fleur in de donkere dagen. Zelfs peuters peuteren met gemak hun pel er af!
Ah, mmm, instant gezondheid!
Maar het is vooral hun geur waar ik zo van geniet...
Ah, mmm instant sinterklaas herinneringen.
Ruiken jullie ook eerst aan de schil voor je, uw duim in het middelpunt steekt, waar 't steeltje zat, om de partjes als een waaier uiteen te splijten...
vrijdag 23 november 2012
Gisteren nog eens de schoonheid van Zuid-West-Vlaanderen gaan registreren. In de streek rond Spiere-Helkijn en Avelgem, net aan de grens met Henegouwen is 't waarlijk lieflijk-mooi en je kan er stijlvol kerstgerief met Klasse aanschaffen. (Bij "Slots" tussen haakjes)
Mijn jongste zus en ik deden de verre route ernaartoe echter vooral om onze familiebanden aldaar, weer wat steviger vast te knopen.
Niet dat we veel te sjorren hadden aan die knoop, integendeel!
Het warme onthaal kon weer niet hartelijker, gul-gastvrijer zijn!
Ik was bijna vergeten hoe lekker culinaire nostalgie kan zijn als
je na lange tijd, bord-bomvol verrassend verwend word met de geuren, kleuren en smaak van mosterd met Vlaamse hutspot, spek en 'Poperingsche gezooide sausissen"
't Was méér dan genieten...mijn kindertijd zat mee in die pot.
Hou ouder ik word, hoe belangrijker mijn familie.
Het is DAT wat telt!
Dit lijkt dus wel deel één van mijn vroege kerstboodschap.
Mijn jongste zus en ik deden de verre route ernaartoe echter vooral om onze familiebanden aldaar, weer wat steviger vast te knopen.
Niet dat we veel te sjorren hadden aan die knoop, integendeel!
Het warme onthaal kon weer niet hartelijker, gul-gastvrijer zijn!
Ik was bijna vergeten hoe lekker culinaire nostalgie kan zijn als
je na lange tijd, bord-bomvol verrassend verwend word met de geuren, kleuren en smaak van mosterd met Vlaamse hutspot, spek en 'Poperingsche gezooide sausissen"
't Was méér dan genieten...mijn kindertijd zat mee in die pot.
Hou ouder ik word, hoe belangrijker mijn familie.
Het is DAT wat telt!
Dit lijkt dus wel deel één van mijn vroege kerstboodschap.
dinsdag 20 november 2012
Bloggen, mailen, de dinsdagse 'nieuwe' humo halen in 't dorp, boekjes lezen, nog even pinteresten...
en me ondertussen méér dan redelijk schuldig voelen omdat ik NIET DOE wat ik als "meisje" uit de vorige eeuw voorgeprogrammeerd ben om WEL te doen : "De ménage"
Deugdzaam opgevoeden installeren zich namelijk pas voor hun computer met een tijdschriftje op schoot, sloffen aan de voeten, GSM aan 't oor, agenda in de hand en een koffie aan de lippen... als alles aan kant is én de wekelijkse wéérkerende sleur-structuur van 't huishoudelijk gebeuren minstens georganiseerd is... pfffffff....
Waar komt al dat stof trouwens vandaan?
IK strooi dat daar niet iedere keer opnieuw rond!
Waarschijnlijk bestaat er al lang een wetenschappelijke truc om stof papgemakkelijk BUITEN te houden en héél 't kot blijvend stof-vrij maar....
hebben de vakbonden van de swiffers en plumeau's DIE uitvinding snel in een kluis verstopt om HUN schoonmaak economie draaiende te houden...
En dat was mijn bijdrage aan het mee-denken aan de economische crisis vandaag.
Als ik NU wat rondwuif met mijn stofdoek kan ik straks met een wit zieltje naar de vriendinnen!
en me ondertussen méér dan redelijk schuldig voelen omdat ik NIET DOE wat ik als "meisje" uit de vorige eeuw voorgeprogrammeerd ben om WEL te doen : "De ménage"
Deugdzaam opgevoeden installeren zich namelijk pas voor hun computer met een tijdschriftje op schoot, sloffen aan de voeten, GSM aan 't oor, agenda in de hand en een koffie aan de lippen... als alles aan kant is én de wekelijkse wéérkerende sleur-structuur van 't huishoudelijk gebeuren minstens georganiseerd is... pfffffff....
Waar komt al dat stof trouwens vandaan?
IK strooi dat daar niet iedere keer opnieuw rond!
Waarschijnlijk bestaat er al lang een wetenschappelijke truc om stof papgemakkelijk BUITEN te houden en héél 't kot blijvend stof-vrij maar....
hebben de vakbonden van de swiffers en plumeau's DIE uitvinding snel in een kluis verstopt om HUN schoonmaak economie draaiende te houden...
En dat was mijn bijdrage aan het mee-denken aan de economische crisis vandaag.
Als ik NU wat rondwuif met mijn stofdoek kan ik straks met een wit zieltje naar de vriendinnen!
zaterdag 17 november 2012
Papa Beer, nu 60 is nog compleet IEP van 't fonduefamiliefestijn gisteravond. Hij doet een dutje naast onze katten op de zetel. Iep kater.... Op TV is de Spaanse stoomboot van Sinterklaas Antwerpen aan het binnenvaren. Tegelijk met het bloggen volg ik traditioneel dit event rond de goedheilig gemijterde man met zijn schimmel en zijn zwarte piet....
Als ex kleuterleidster blijf ik tamelijk grote fan van dit kinderfeest!
De malse "sinteklaaikoeken" aan het ontbijt - gebakken door mijn zus en nog warm van de oven meegebracht voor de jarige gisteren, waren dus erg toepasselijk. "Zie ginds komt de stoomboot..."
Ah, hoeveel keer in mijn leven heb ik dat niet luidkeels, met vele kleuters, wimpel zwaaiend gezongen! Nu moet ik het in mijn eentje hier en héééél stilletjes, bescheiden mee hummen met tv
of ik maak slapende katers wakker die dan denken dat ik weer een muzikale vlaag van zinsverbijstering beleef.
Natuurlijk zal ik mijn schoen zetten op 5 december en mijn hart klopt nu al even verwachtingsvol als dat van de miljoenen kindjes die nu met open mondje voor de buis zitten...
'k Zal weer zelf voor de mandarijntjes, de chocolade mannekes en het marsepein varkentje moeten zorgen...
of mijn schoen blijft leeg!
Als ex kleuterleidster blijf ik tamelijk grote fan van dit kinderfeest!
De malse "sinteklaaikoeken" aan het ontbijt - gebakken door mijn zus en nog warm van de oven meegebracht voor de jarige gisteren, waren dus erg toepasselijk. "Zie ginds komt de stoomboot..."
Ah, hoeveel keer in mijn leven heb ik dat niet luidkeels, met vele kleuters, wimpel zwaaiend gezongen! Nu moet ik het in mijn eentje hier en héééél stilletjes, bescheiden mee hummen met tv
of ik maak slapende katers wakker die dan denken dat ik weer een muzikale vlaag van zinsverbijstering beleef.
Natuurlijk zal ik mijn schoen zetten op 5 december en mijn hart klopt nu al even verwachtingsvol als dat van de miljoenen kindjes die nu met open mondje voor de buis zitten...
of mijn schoen blijft leeg!
dinsdag 13 november 2012
Abonneren op:
Posts (Atom)