Foto van Israëlis Bidermanas alias Izis

Parijs 1951

Ooit gevonden in een "Tony Stone Images" tijdschrift.

Foto die me in één oogopslag enorm aansprak en dus;

reeds een hele tijd geleden

uitgeknipt en opgehangen werd, in de 'collage' op mijn hobbykamer

omdat er bij dit beeld een verhaal bij me bovenkwam...

en ik het wou BEWAREN.

Ja, die hobbykamer is de vroegere jongenskamer van zoonlief.
Die 'collage' is een feite een verzameling op twee VOLLE muren.
Een collage zonder colle of lijm. De foto's, postkaarten, tekeningen,
tekstjes, kinderkunst, souvenirs, hebbedingetjes, mini handwerkjes, lapjes,
prenten, ontwerpen... gevonden voorwerpjes zijn opgeprikt
met kopspelden. Reëele pinterest!
Mijn kinderen noemen mijn muren en in feite héél mijn hobbykamer -
mijn tafel en rekken staan ook bomvol fietjefatjerie (vanallesennogwat) -
MOEDERS WAANZIN !

Laat ze maar benoemen... waan = denkbeeld
                 zin = goesting en zintuiglijk. IK ZIE, ruik, hoor, proef en VOEL
verhalen, dromen, ideeën, herinneringen als ik tussen MIJN verzamelde waanzin
zit te handwerken en/of MIJN muziek beluister op de hobbykamer!
(nieuwe geluidsinstallatie aldaar voor mijn verjaardag gekregen !!!)

En nu
bij deze foto hierboven
Mijn verhaaltje uit de oude doos.

Nog geen duimpje hoog, ik vraag me af of ik al tweeëneenhalf jaar was (?) ging
ik met zus Anne, en een bende oudere nichten naar de *prutskole in de meisjesschool 
in "de Kloosterstraat" bij de nonnekes (De Zusters van Ten Bunderen)
Het krioelde er van familieleden, enkele zussen en nichten van ons ma, gaven er les....

* kleuterschool

In de jaren vijftig en zestig was het nog niet de gewoonte dat de kinderen
gebracht en gehaald werden naar school door de ouders. Behalve de zubbedutjes of moederskindjes!
Men ging naar school met andere meisjes uit de straat of met zussen...indien
men van 't vrouwelijk geslacht was dus, want de jongens of knechtebrokken,
 die gingen apart naar de knechteskole of de gemeenteschool.   
(In landelijke katholieke parochies, leefden we, tot aan het huwelijk of de jaren van verstand,
wat onderwijs, sport en ontspanning betrof
  STRENG gescheiden van 't ander geslacht!

's Middags en om vier uur gingen we allemaal met de "ranke" of de RIJ naar huis.
Die rijen werden gevormd op de speelplaats. Er waren er verschillende,
genoemd naar de hoofdstraten en de wijken van de gemeente.
Als je huis in een zijweg als 't Oelke of 't koeistraatje stond,  moest je goed 
weten in welke hoofdstaat dat uitkwam.
Iedere rij had zijn vaste "juffrouw" of onderwijzeres die begeleidde.
 De nonnekes mochten 't klooster niet uit, dus die waren vrijgesteld van die
ranke-corvee. Als je als "juffrouw" zelf ver uit de buurt woonde waar je 
"de ranke moest doen" was je dus helemaal de pineut!

Ieder kind had in de rij zijn VASTE plaats - die werd bepaald door je

huisnummer, wie vooraan in de straat woonde, eerst thuis was, stond ook

eerst en vooraan. 't Was dus zo voorzien dat de ranke erg overzichtelijk, in gestructureerde discipline KORTER en korter werd.

Elk kind had zijn vaste partner(s) in de rij die je een handje moest geven.

We liepen per twee of per drie. Die middelste was meestal een kleine kleuter

of jonger schoolkind.

Het werd er nogal streng ingehamerd dat je die hand van je partners in de reke, 

niet mocht loslaten!

(In die tijd werd er nog geluisterd!)

Toen ikzelf een jaar of zes was, ik woonde toen tijdelijk bij tante "Fik" 

omdat mama in het ziekenhuis lag....

moest is mee met de ranke van de Kerkstraat en

liep ik in 't midden tussen nichtjes Rika en Mia.

NOOT : in de jaren vijftig bestonden er alleen onderbroeken met 

rekkers of elastieken om ze op te houden.

Rekkers bestonden uit heel fijne reepjes gummi en dat kon... verharden, vergaan en verslijten

vervolgens "SPOKKEN" ofte stuk springen!!

MIJN onderbroeken waren bovendien home-made ende handgebreid door de tantes en de rekker was

door de voorziene ingebreide "muizegaatjes" geweven.... 

JUIST

De rij zette aan

Ik liep tussen Rika en Mia door de poort en

DJZZWWWOEnnnnggggg

Ik voelde striemend langs mijn buikje

MIJNE REKKER SPOKKEN !!!!!

Ik was ERG erg verlegen in die tijd,

dus ik * gebaarde van krommenaas 

(* deed of er niks aan de hand was)

Misschien kon ik 't afzakken voorkomen door met dichtgeknepen billetjes

en gesloten bovenbenen verder te stappen.

Rika begon zich te ergeren :

"Stapt ne kji gweun deure!" (stap normaal!)

MIJN ONDERBROEK *sljirde tergend naar mijn blozende schoenen.

* gleed

Daar noch Rika noch Mia mijn handje lostte, het eerder nog

steviger vasthielden omdat ik, niks durven zeggend, los wou wringen zodat

ik diene stomme onderbroek kon tegenhouden.... 

Met gloeiend-rode  kaken van beschaamdigheid

probeerde ik nog door me nu WIJDBEENS voort te bewegen,

euh... vergeefs de situatie te redden en het lelijke gebreide roze ding

tussen mijn enkels gespannen te houden zonder struikelen.

Uiteindelijk kreeg Mia mijn "ongeluk" in de gaten.

Zonder me los te laten, liet ze me sierlijk uit de wollen lingerie stappen

en stopte het met één gebaar kordaat in mijn jaszak.

't ding puilde er uit!

NOOIT zal ik dat gevoel vergeten

om met BLOOT GAT

weliswaar onder zedig plooirokje

over 't straat te lopen.

PS : Nee, in die tijd mochten de meisjes géén lange broek dragen.

Enkel in de winter als het sneeuwde en ECHT vriezend bar koud was , mochten  we zo'n exemplaar in wol met bandjes onder de wreef van de voet zodat de pijpen niet onhoog zouden kruipen, liefst nog onder een rok, "de broek dragen"

Jeans bestonden nog niet eens. 

HELAAS...

anders had ik als kleuter dit TRAUMA

NOOIT  moeten meemaken.