Gaspard : -  " Es 't nog verre ? Zin we der nu biekans ?"

Balthasar : - " Stop met zaogen Haspar !! Mien gat doet wok kamele-zadel-zit-zjèr"

Melchior : "Gasten, volgens mienen GPS moeten we morgen toch gaan arriveren eindlik"

Gaspard : - "De verpakkinge van mien wierook heeft wel wreed afgezien met diene storm eergister'n"

Balthasar : - " Stop met zaogen Haspar! Miene kop doet nog zjèr van die haogelstjin'n"

Melchior : - : " Zwijgen en kameelrijden, alletwee! Of ge meugt nie meer mee naar de solden!"

Morgen al driekoningen...

traditioneel bergen we dan de kerstversiering weer op

we leggen alles in de watte of wikkelen in bubbeltjesfolie...

héél voorzichtig

Ik heb nogal een reputatie op scherven gebied !

De vintage glazen ornamentjes en de porceleinen engeltjes houden nu al hun hartje vast!

'k Ben me te buiten gegaan met versieren dit jaar.

'k Zal een hele week inpak-werk hebben!

De lichtjes mogen nog even blijven, dan blijft het knus binnen....

Al hebben we dit jaar, begin januari, ook heel warm WINTERLICHT buiten.

Met deze zon en dit licht vandaag, gaan we straks beter wandelen

dan lezen... en schrijven...

( Noot : Het viel me op dat ik enkel sneeuw- en ijs illustraties heb bij mijn winterprenten !)

 Géén bezoek, feest of recepties vandaag ...en ik kreeg ineens INSPIRATIE

door mijn reputatie opmerking....

Jullie zijn dus nog niet van mijn bloggen af vandaag.

Ut de oede én ut de gesoldeerde DOZE.

ongeveer zoiets

Mijn ouders hadden vroeger een "glazen kast" met bovenin glasplaat-leggers waarop het mooie kristallen glas-servies uitgestald stond. Onderaan stonden dan de goudomrande, wit porceleinen tassen en borden, schotels, kommetjes, de soepterrine én de koffer met het zilveren bestek.
Dat servies was een huwelijkscadeau geweest. Ik herinner me nog dat er op die delicate, welgevormde fijne glazen, bolletjes en blaadjes gegraveerd waren... héél chic en decoratief.
Mama was erg fier op haar "goeie" gerief en de inhoud van die kast werd enkel gebruikt bij feesten.
Dat meubel stond dus ook niet in de keuken maar in de "voorplatse" want in die tijd hadden we nog geen salon - wél een grote canapé.

 In de na-oorlogse jaren, ook nog in 1950 en ietske later

 waren flinterdunne champagne-coupes in de mode. 

 WIJ drinken nu cava uit fluutjes van de solden uit de IKEA (wegens mijn reputatie)

Nee, 'k heb GEEN gegraveerde chique coupes of wijnglazen kunnen erven....

NIETS

is er van dat prachtige glazen servies van mama overgebleven...

en dat is door MIJN schuld, mijn grote schuld....  

 Al ben ik anders meestal onschuldig!

Het zat zo...

Ik wou alleen maar helpen...

In de vijftiger jaren van vorige eeuw was ik een zéér braaf, naarstig kleutertje en ik deed niets liever dan mama en de grote nichten die mama in haar jonge, kroostrijke ménage kwamen helpen ... op mijn beurtje ook te helpen. Meestal werden wij, de "joenges" ,  tijdens kuis, was en plas naar de koer of de speelkamer verbannen. Onder de Leuvense stoof in de keuken van de Vrouwstraat toen, kon je je echter goed verstoppen, zeker als je nog zo klein en nieuwsgierig was als ik toen!
Vermoedelijk na een groot feest 't onzens (nieuwjaar ???) was er ne keer een gigantische super afwas van héél 't schoon servies aan de gang... Anne, Luutje en Manette (de grote nichten) verzamelden het door hen afgedroogde op de ruime keukentafel...en aan de lopende band bracht een van hen, het gesorteerde, opgeblonkene,  terug naar de glazen kast in de voorplaatse... Ik bewonderde hun weg en weer lopende benen vanonder de stove.
Manette begon dessert talloorkes weg te dragen en er stond nog een wijnglas op de keukentafel - "glazen éérst!!"  hoorde ik steevast tantes verkondigen - dus, zou ik, die alles in de keuken goed observeerde en afloerde, best een handje toesteken, dacht ik....

 Mama stond met haar handen vol schuim en met haar rug naar stove en keukentafel gekeerd aan de afwasbak. Ik stond op mijn tenen, hield met 't linkerhandje de boord van de keukentafel goed vast en krulde mijn rechter polleke  rond de glassteel tussen voetje en kelk... 

schuif, schuif naar de rand, 

adem inhouden en opheffen

fier 't glas dragen, 

trots kloppend hartje

 stapje voor stapje naar de voorkamer

tipje van de tong tussen de melktandjes

geconcentreerd turen naar het gegraveerde bolletje op 't blinkend glas

 schat effe op de grond placeren

stoel voor de servieskast sleuren

 deurtjes stonden al gapend open

mét glas op stoel klauteren

evenwicht verliezen

houvast zoeken aan glazen schap 

( die glazen kastlegger, even daarvoor  volgezet  door Manette...)

 

achterovertuimelen

glazen legger NIET lossen

meetrekken van 't volle schap in val....

klingtingkletterklingelingpingtsjingkletterdeklinklingklinklinklinggggg

 

Mama gilt !

...

 

 Ik herinner me weinig van de val zelf en daarna

kleuter trauma

Ik  zie WEL nog altijd de rand van die glazen kastlegger

en de wiebelende, gegraveerde glazen bollekes  

 

Wonder boven wonder kwam ik compleet heelhuids uit dat SCHERVEN GERICHT

Mama noemde het een mirakel

en weende daarvoor eerst van geluk en daarna pas om de kristallen ramp en enorme ravage....

Luutje en Anne vonden  het jammer van 't vergeefse afdroogwerk. 

Weet niet meer of ik toen straf gekregen heb

ZELFS als klein klein kleutertje was ik al niet kapitaalkrachtig

dus kon ik mijn aangerichte schade ook al niet vergoeden

Mama kocht zelf gewonere glazen, wél met een gouden randje, 

in de solden bij Remietje Pienît in de Menenstraat.

 Zo vestigt een mens zijn brokkenmaker-reputatie!

 

 

sinds mijn huwelijk zit ik nu ongeveer aan mijn achtentwintigste koffieservies

 

Borden laat ik vallen per stapel en VOOR de afwas

(dat scheelt)

 

Ik hoef NOOIT chic op te dienen  op familiefeesten

Diversiteit is troef en leve de solden voor noodzakelijke aanvullingen in de glazen kast....