Botergeeloranje 

de paaslelies uit het ouderlijk huis...

in mijn memorie

verbonden met pasen 

van toen

en nooit meer

zoals toen

 Toen maakten mijn broers, mijn zussen en ik 

op Paaszaterdag elk een nest in een mandje

(mandjes zijn sneller te verzamelen door de paashaas, om binnen te dragen bij regen)

 ...en we zochten elk het BESTE plaatsje in den hof

 voor onze eigenste nest.

Daar waar we dachten dat de meeste eitjes zouden vallen de zûndag

Die klokken smeten maar lukraak.

('t Is moeilijk mikken zonder armen en maar één klepel!)

We gingen braaf slapen na ons bad op Stille zaterdag

bijna even verwachtingsvol als bij Sinterklaas!

Onze beste, soms nieuwe kleertjes lagen klaar

en we hoopten op *skwôn were

en vele vele vele  *sjeuklô eiers, foet- en kêtsebol'n

de zûndag van Pôsen bie 't upstoan!

* mooi weer

chocolade eieren, voet- en kaatsballen

op Paaszondag bij het opstaan.

Voor wie dat nog niet wist : bim bam beieren

de klokken brengen eieren 

én ook ballen

want in mijn kindertijd moesten we nog véél buiten spelen

zeker als het minder koud werd zo rond Pasen...

met wat nieuwe attributen sloeg de verveling minder snel toe

en bleven we dus langer buitenshuis

zodat het binnenshuis properder bleef en vooral rustiger was dan...

Ik herinner me dat we als meisjes van die netjes haakten

om onze kaatsballen veilig mee  te doen naar... elders. 

Wat niet mee mocht naar elders, dat waren onze Kiekskes of kuikentjes.

Nu is dat verboden, maar vroeger in mijn kindertijd, 

gaven ze gekleurde kuikentjes cadeau 

aan de klanten, in sommige winkels met Pasen.

Wij kregen ook ELK een kiekske - maar wél eentje gekocht bij de boer

Die gekleurde waren niet gezond zei pa.

We moesten goed voor onze kiekskes zorgen.

De eerste weken zaten die rond te scharrelen en te piepen

in een grote karton doos bij de gas-chauffage.

Ze pikten in hun kieke-meel en ze trappelden steeds hun kommetje water om!

Kuikentjes doen OOk veel kaka en vanals ze dus

té veel gingen stinken en over de rand van de doze fladderden,

verhuisden ze naar het kiekenkot, achter in den hof.

De eitjes van je eigen kip, dat waren de lekkerste van de héle wereld.

Ons Lieve behield steeds haar kip meer als huisdier.

Ze kan NU NOG kippen temmen en ze loopt NOG vaak rond met een kieken in de armen.

Jan is er een paar keer in geslaagd om uit ZIJN eitjes 

van ZIJN kippen, ZIJN kuikentjes te kweken.

Geheel volgens de methode uit ZIJN "Jongens en Wetenschappen" boek

(Maar dat is een andere kiekenkot-vertellinge)

Ik was vooral bang van die éne grote agressieve haan.

Die kon vernijnig in je kuiten pikken als je IN 

ZIJN hok durfde te komen!

VERBODEN!

Verder wil ik voor 't nageslacht nog opschrijven

dat onze nonkel Jules

een GEDIPLOMEERDE officiële 

meester-patissier-chocolatier eierpuf medewerker was van de Paasklokken

met gewijde toestemming van 't vatikaan en paster Bollaerts!

 Een paar keer waren we erbij

in zijn bakkerie

toen hij de eitjes aan het mouleren was

Voor de twee chocolade eierhelften aan elkaar geplakt werden

door de rand van één helft wat te laten smelten (op hete plaat houden?)

moest er snel snel een dubbelgevouwen zijden lintje vanboven aan de smalle kant

meegeplakt worden en een "pwôte" of vingergreep vol kleine

suikerbollekes eitjes IN het ei gestrooid ...

IK RUIK ZE NOG

de eitjes van nonkel Juls mét zijden lintje. 

en nu vlieg ik rap weg

'k moet nog al mien *eiercomèsjen doen!

* boodschappen voor paaslunch