donderdag 28 maart 2013

Nog meer herinneringen uit de paasdoos.

Toen ik nog een kleuter was, knutselden we paasmandjes en paasnesten in de klas met van dat
donkergeel mica stropapier. Nu is er papierstro in pastelkleur of er wordt raffia of écht stro gebruikt.
Toen mijn school eens vergeten was paasstro te bestellen bij Baert - of het budget was weer eens op -
verzamelden we de inhoud van alle papierversnipperaars op secretariaat, directie- en andere bureaus.
Jaja, dat stro was een MUST want zonder stro in de mandjes en nesten, zouden de eitjes stuk vallen nietwaar. Plakfiguurtjes in glanzend papier in de vorm van eitjes - géén stickers - je moest aan de niet gekleurde achterkant likken of die kant over het natte sponsje wrijven... werden dankbaar gebruikt
om de beplakte  kaasdozen of geverfde eierkartons of ander kosteloos materiaal te versieren. Niemand wilde de zwarte plakeitjes  (In één pakket zaten ALLE kleuren) Soms liet ik als juf, een klein crimineeltje als 'straf' alle zwarte figuurtjes eruit sorteren, aan een tafeltje in de hoek. Altijd handig die alternatieve penitentiaire maatregelen - dan moet je niet zelf die vervelende klusjes opknappen.
 
Als kleuter leerden we in de Paastijd over 't laatste avondmaal, de héle kruisweg en de Verrijzenis.
De Paashaas was heidens - maar leren over kippen en het ei dat was toegestaan en werd zelfs aangemoedigd. Eieren werden uitgeblazen, gebroken en ontleed in dooier, eiwit en schaal...
Soms werden er levende kuikentjes in de klas gehaald - je mocht leren dat ze UIT het ei kwamen. 
HOE kuikentjes IN het ei kwamen was dan echter weer taboe...


Mijn kleuters in het buitengewoon onderwijs vonden het altijd erg plezant om tijdens "muziek" op
maandag na palmzondag, op een opgewekt muziekje achter de paasstok aan te lopen. Ze mochten hem om beurt dragen en letterlijk het haantje de voorste zijn. 

 
  palm palm pasen
hei koerei
over enen zondag
krijgen wij een ei
één ei is geen ei
twee ei is een half ei
drie ei is een paasei.

Deze Westvlamse klassieker leerde ik ook ieder jaar aan
in het Westvlams aan kleuters die dachten dat ze in een vreemde taal zongen
en dat héééél plezant vonden:
 (In plaats van "kindeke" zong ik vaak om beurt hun eigen naam)  

Kindeke staôt up
en it e'n ei
mêt e' koekestuutje bij
't es Pôsen
't es Pôsen

  
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten