Deze prachtige foto, geen zwart-wit, maar SEPIA

ontving ik gisteren via de facebook groep over Geluwe.

Hij werd ingestuurd door neef Karel Waignein (de 'beroemde' fotograaf)
Danku Karel, mijn nostalgisch hart heeft alweer een sprongetje gemaakt!

Volgens Karel dateert de foto van 1948 of 49...

Toen was ik - laat staan Karel, nog niet geboren!
dus...wie heeft deze machtige compositie, dit mooie protret vereeuwigd ??

(Als we erom zouden wedden zou ik gokken op Pol Boudry, fotograaf en familievriend .. )
?????

Het portret stelt de TRIPORTEUR van pasteibakkerij Waignein voor.

De zaak stond toen nog op naam van weduwe Waignein, mijn grootmoeder:

Martha Sinnesaele was haar meisjesnaam....

Let wel ! In die tijd werd er nog onderscheid gemaakt tussen een gewone bakkerie

en de PATISSERIE of  brood én pasteibakkerij.

Enkel gediplomeerde taartenbakkers mochten die tweede titel gebruiken!

Nonkel Jules, broer van mijn moeder, was de patissier mét diploma 

een WARME bakker in zijn moeders euh... bakkerie.

In mijn onbetrouwbare herinnering reed nonkel Jules haast nooit zelf met die triporteur

Enkel als  zesdelige "pièce montèe" bruidstaarten VEILIG op hun bestemming moesten geraken,

of als mooie meisjes, zoals Oda Driessens speciaal vervoer nodig hadden, deed de patissier zelf
het harde labeur, het zware duw- stuur- en pedaleerwerk.

Oda was de zus van mijn vader en ze werd mevrouw J. Waignein.

Dus mijn vader Remi trouwde met de zuster van zijn schoonbroer
en die schoonbroer Jules  trouwde ook  met de zuster van zijn schoonbroer... euh ???

De bestellingen van brood, pistolees, koffiekoeken

en doodgewone taarten werden  gedelegeerd aan de bakkersknechten of een van de zussen/broers

uit het grote gezin van Wwe.Waignein, eentje die zich niet op tijd had weten te verstoppen.
Personenvervoer per triporteur, was voor derden ten strengste VERBODEN -
 maar er bestonden toen nog geen gasboetes.

Ik heb ook nog mijn neven, de zonen van Jules, ermee weten rondrijden en STAF, de bakkersknecht.
En ik zie nicht Hilde zaliger nog erin vervoerd worden... (maar ssttt, dit niet verklappen)

Op bovenstaande foto zie je Alidor Ampe - 

toen nog een bakker in spe en in de leer bij mijn nonkel Jules

PASTEIBAKKER/PATISSIER.

In mijn fantasie mocht Alidor hier de bestelde FEESTDAG taarten mét crème fraiche

rondbrengen want het was KERMIS

zzjjjwingggg...

Nu vult het liedje "En te moste mo gin kerremesse zin..." zoals gezongen door mijn moeder

weer in een ANDER gat in mijn memorie.

Aarrgghhh mijn geheugen ! Tijd om weer eens herinneringen op te gaan halen samen met Karel!

PS : DEN triporteur bestaat nog!

Een van de kleinzonen van Oda en Jules : Berten

heeft hem opgekallefaterd (hersteld) en vervoert er nu

achterkleinkinderen van pasteibakkerij Waignein in

* dat zijn nogal patéekes zulle !

* het zijn nogal deugnietjes (maar slagroomsoesjes) hoor!

Hieronder een filmpje van Karel met Kerewin, een van de patéekes
een van de kleinzoontjes van nicht Hilde zaliger
 ... speciaal toegiftje omdat het zo'n mooie woensdag is.