Gisteravond, op uitnodiging van zoonlief, hebben mijn man en ik een cultureel evenement meegemaakt in kasteel Claeys-Boulaert te Mariakerke, bij Gent.

                        "TIJDLOOS"
       Een spirituele tocht doorheen het wiel van het jaar met harp, strijkpsalter, zang en poëzie.


Ik was erg onder de indruk. Het was voor het eerst dat ik "live"
een harpconcert bijwoonde. Ook het snaarinstrument, de strijkpsalter, bespeeld met twee strijkstokjes had ik nog nooit van zo dichtbij zien bespelen en gehoord. (We zaten op de tweede rij!)
Het was een voorstelling in familieverband : Jo Philips, druïde,  bespeelde de psalter en hij declameerde, begeleid door de muziek, de eigen gedichten over de eeuwigdurende cyclus der dingen, de seizoenen in het Keltische wiel van het jaar. Zijn dochter Lidewei de harpiste, een reeds gevorderde muzikante musiceerde op hoog niveau. Zowel op de grote concertharp met pedalen als op de iets kleinere keltische harp. Lidewei begeleidde ook haar eigen zang op de harp, want liederen wisselden de poëzie of de pure snaar-klanken af. Haar hoge, frèle stem klonk nachtegaaltjes feeëriek! Het mooie meisje aan de harp zag er trouwens uit als een elfje, vond ik. Enkel de gazen vleugeltjes en de vuurvliegjes in haar lange blonde lokken ontbraken . De jonge slankheid en grote blauwe ogen met prille blik, waren overweldigend wél aanwezig. Juist, een streling voor oog en oor toen die lange vingers en handen zeer elegant over de snaren glissando vlogen, of plukten of met een zacht sussend gebaar leek het, afdempten ... Toen vader Jo bij een vers over de zomer de snorrebot liet ronddraaien, zodat het puntig houtje aan dat lange touw een luid zoem-snorrend geluid voortbracht - was mijn man, zelf "klankenman" erg geboeid! 
Bij een herfstlied liet Jo de 'regenmaker' ( holle stok met stekels en zaadjes binnenin) sfeer ruisen bij een mistig lied...

Tijdloos mooie avond!
Dankuwel zoonlief, Jo en Lidewei.