Voor we naar het concert vertrokken gisteravond, gingen man en zoonlief nog wat mannenkluswerk doen overdag, na die verhuis van zoon, vorige week. Als je merkt dat een ineengeknutselde hoge Ikea 'Benno' vervaarlijk gaat overhellen, eens vol met DVD's en CD's  is het nog zo wijs  om Benno in de muur vast te vijzen om algemene verplettering van argeloze elfjes en andere passanten te voorkomen! Een gat boren om er de juiste plug in te duwen, passend bij de vijs van dat rek is dan het eerste werk. Tenzij vaders boor nog in het huis van zus ligt -  dan wordt ophalen van boor en 't pluggen- assortiment taak één. Wat een meevaller werd die taak één!  De mannen roken het meteen toen haar deur openzwaaide : zus had net rabarber-aardbeientaart gebakken. Manlief en zoon zijn prima proevers van vers-uit-de-oven gebak . De thuiswachter,  ik, mag van geluk spreken dat er een stuk overbleef . Mijn dochter kon  op de valreep het  laatste driehoekige zoete part redden en meegeven voor de mama.

Dat succulente part werd mijn heerlijkste zondagsontbijt sinds tijden! 't Is feest als al je
smaakpapilletjes aangesproken worden door een dochterlief! 
Perfect gebakken - dat zag ik direct bij het uitpakken! Netjes symetrisch gevlochten deegreepjes bovenop, waar stukjes glanzend rode aardbei verleidelijk doorheen piepten. En er droop nergens pudding uit, al vormde dat een grondlaagje onder de rabarber + aardbei, zo zurig zoet...mmm
het water loopt terug in mijn mond nu ik dit opschrijf.
Als keukenprinses ben ik allesbehalve het goede voorbeeld, maar haar overgrootmoeder aan mijn moeders kant had een bakkerij... misschien vandaar haar patisserie talent!
Danku dochterlief.

We hebben kinderen om trots op te zijn...(meestal toch)