Chagall blues.

 Gisteren, ZOU ik naar Chagall geweest zijn met de flairgezellen

ik ZOU ook, op 27 mei met de meisjes van Ten Doorn wezen Brusselen en Chagallen zijn

begin april was er ook al met man en dochter een bezoek aan die tentoonstelling gepland,

dat uitgesteld moest...

driewerf was wel wat VEEL

maar door allerlei omstandigheden !!!

ben ik nu dus  NIET kunnen gaan, NIET !!

 en ik heb het gemist.

Iedereen moet nu meeduimen dat de retrospectieve VERLENGD wordt !!

"Dit is een bevel"

Ik, samen met de meerderheid van de meisjes van Ten Doorn

ben reeds in 1968/69 nogal dwepend verliefd geworden op Chagall

( PLATONISCH uiteraard)

In het lokaal voor 'opvoedende activiteiten'

een klas met aan drie zijden ramen en véél licht-inval

(nee, niet door bovenstaande Chagall brandglasramen uiteraard !)

overgoot mevrouw Demoen ons met Cultuur.

En dat is bij alle meisjes van Ten Doorn ; die uit mijn klas toch,  

blijven plakken tot HEDEN.

Zowel muziek als alle andere kunst.

Ja, toen, kalververliefd WEG van Chagall en ook van nog een rits andere artiesten...

We schreven, in 't Ten Doorn pensionaat, amechtig zuchtend,

in hoog-Nederlands (opperlands) of Frans of Engels - vlammende fan mail

naar allerlei kunstenaars.

Zelf heb ik nog het antwoord van schilder Delvaux bewaard,

maar ik kan me niet herinneren of "Marc" (Chagall) ooit terugschreef...

Vermoedelijk misschien naar AnneMie ???

 De nonnen onderschepten al die brieven - 

in het internaat

werd enkel de post van en naar ouders NIET geopend.

Ongelooflijk, als ik daar nu weer even bij stilsta.

 Aaaarrghhhh.... zo frustrerend die alom aanwezige en controlerende nonnen !

Veel post werd gecensureerd .... of kwam dus nooit aan...

Hilarisch als je bedenkt dat ze inkomende niet-familiale post op spelfouten verbeterden zelfs

met ROOD haha

maar aaaarrgghhhh !!!!

De post werd vanaf een katheder in de refter uitgereikt door afroeping...

Soms hoorde héél de refter 

"Dit is GEEN geschikte correspondent voor jou, juffrouw Driessens,

NIET voor een toekomstige opvoedster !"

we durfden niet protesteren,

al stonden elders in de buitenwereld de studenten WEL op de barricades.

Wij bleven ingetogen en braaf achter de HOGE muren van O.L.Vr.TenDoorn.

 "de Meisjes" werden op 't matje geroepen bij Zuster Jean-Maria

en er werd ons goed ingepeperd dat al die onnozelheden moesten stoppen. 

Tegen die tijd hadden we al een achterpoortje in de muur ontdekt

en gaven we onze post naar aanbedenen mee met een extern die 

zonder verpinken, langs de surveillance vanalles in en uit wist te smokkelen.

Tot zover....

Ahhh... Chagall.... en zo.

In een herstelbed heb je zeeën van tijd om te mijmeren.