23 januari 1951

Die dag, tweeënzestig jaar geleden lag er poedersuiker op de kerk.

Bakker Jules had een héle nacht op 't dak zitten zeven, om het zo feeëriek te krijgen.

De knotwilgen waren naar Louis de coiffeur geweest voor een "lang broske"

De torenklok stond op halftien. De trouwklokken begonnen alvast feest'lijk te luiden 

om hun ijslaagje te verliezen, opgelopen door die galmgat-tocht!

 Koster Jos, hoopvol verliefd op bruidsmeisje Wivine, wreef zich in de handen 

om ze warmer te krijgen;

schraapte zijn zoetgezjimvooisde keel;

 testte of zijn orgelpijpen reeds voldoende ontdooid waren én

of de gewelvige akoestiek accordeerde met zijn aangepaste bruidsmars-partituur.

De kerkzangers en gevluchtte broers, hingen over de rand van 't oksaal 

en keken neer op de chique hoedjes van tantes die een uur te vroeg 

door te zwaaiende kerkdeur arriveerden om zéker een goed plaatske te hebben 

NAAST een pilaar mét vol uitzicht op het altaar.

De "pikkevint" of kerwachter, reeds in vol middeleeuws fluwelen ornaat, mét speer en helm, 

vulde nog rap de wijwatervaten wat bij want er werd véél volk verwacht!

Misdienaartjes streken de plooitjes glad van wel DRIE superplies voor wel DRIE pasters en  

 doopten stiekem nog een hostie in de miswijn want ze waren nuchter tot aan de sacristie gefietst in de barre winterkou!

TWEE moeder Martha's controleerden thuis, zenuwachtig voor de zoveelste keer of ze genoeg stoelgeld, zakdoeken én hunnen paternoster in hun sacoche hadden gestoken.

Zussen en nichtjes kakelden en scharrelden. 

Vader Miel kamde kalm zijn moustache.

Tante Julia wenste dat ze in de keukens van feestzaal "Sint-Jozef" een oog had kunnen houden op de andere kokkinnen die vandaag in de huwelijks-menu pottekens roerden!

De blinkend zwarte trouwauto's, versierd met maagdlijk blanke strikjes arriveerden!

De bruidegom trok nerveus zijn wit zijden strikje nog een keer recht.

De bruid keek NOG en NOG  eens in de spiegel want zaten die witte bloemetjes  aan weerszijden van haar koket-kanten sluier-kapje nog wel goed vastgespeld ??..

't Was tijd om aan den trouw van de eeuw te beginnen!

 Fotograaf Pol BOUDRY stopte met het vastleggen van sfeerbeelden buiten. 

Hij besloot dat DEZE foto van hierboven op de éérste bladzij zou komen 

in het album met zijn TROUW-REPORTAGE van zijn vriend, van

Remi met Kuti .