Elfstedentocht. 18 januari 1963. 

Volgens een Vlaamse schaatsheld die toen meereed -

( ja, je moet "rijden" zeggen tegen dat voortglijden op schaatsen) 

iemand die ik toevallig hoorde op de radio gisteren, waren er toen barre weersomstandigheden, 

al zie je dit niet zo op deze foto. 

Eerder idyllisch dat witte licht, vind ik... maarja,  ik kan niet eens schaatsen!

Op de *'sljèrboânen' van mijn jeugd was ik ook al geen kampioen. Dramatisch molenwiekend met mijn armen haalde ik soms een meter of vier zonder tussen-stepstapje. Meestal verzamelde ik gewoon natte wanten, natte knie-kousen, blutsen, builen en blauwe plekken. 'k Had geen ijsbenen, 

nu nog niet.

Als het écht schaverdijnen is op de stoep - doe ik oude wollen sokken over mijn schoenen, 

dat remt dat ongewenst sljèren of skatsen wat af!

Jezelf binnen verschansen is misschien NOG veiliger!

Als IK ooit die elfstedentocht doe, zal het in de zomer zijn, KUIEREND
want aangezien ik weiger schaatsen aan te binden kan ik zelfs niet
klungelend KLUNEN
dat is stappen op schaatsen, op de wal,  naast het te dunne ijs in de beek.

* sljèrboâne of ijs-glijbaan.