"Daar kwamen drie koningen met ene ster,
daar kwamen drie koningen met ene ster
daar kwamen drie koningen met ene ster
zij kwamen van bij en zij kwamen van ver.
Zij kwamen van bij
en ze kwamen van véééééér!!!"
Zij kwamen van bij
en ze kwamen van véééééér!!!"
We hebben hier nog geen ene koning gezien vandaag.
Noch van bij en noch van ver!
Noch van bij en noch van ver!
Het ziet er ook niet naar uit dat ze nog zullen afkomen!
Gelukkig dat ik alleen een boon en géén grooooote taart in huis gehaald heb!
'k Hel wel nog een goud-papieren kroontje - uit de tijd dat we op school met de poppenkastkindjes gingen ster-zingen in de gangen en in de andere klassen!
Het touwtje van onze zelf geknutselde ster aan een bobijntje op een borstelstok
geraakte ieder jaar wéér, compleet in de war - dan stokte die ster met de geknakte kartonnen sterpuntjes - en héél de sliert koningskens bleef stille staan.
Ja, mijn méér dan drie koningen waren steeds té enthousiast als ze de
fel begeerde ster in handen kregen! Vaak rukten meerdere handjes vol goudstof van de geverfde ster én steel , tegelijk aan dat touwtje... 't was hopeloos - die ster haperde meer dan ze draaide en pas het laatste jaar van mijn carrière hakte ik die knoop door, knipte het touw eraf en klopte de verfomfaaide ster met een nagelken vast in de borstelsteel.
Toch één besluit én koninklijk probleem opgelost!
*" A la Berline Postiljon! Mon cher ami tot in de knie -
het waren koningskinderen,
mon cher ami...."
Hun kronen zakten tot op hun neus, ze struikelden over hun koningsmantels of cape
ze konden of wilden niet meezingen of vergaten het, na het aankloppen...
Als de buit (chocolaatjes, wafeltjes, koek) maar vlug verdeeld werd!
* Oud Nederlands liedjs over een chique postkoets - maar volgens mijn testament kwamen de koningen op een kemel of was het een dromedaris?
Het touwtje van onze zelf geknutselde ster aan een bobijntje op een borstelstok
geraakte ieder jaar wéér, compleet in de war - dan stokte die ster met de geknakte kartonnen sterpuntjes - en héél de sliert koningskens bleef stille staan.
Ja, mijn méér dan drie koningen waren steeds té enthousiast als ze de
fel begeerde ster in handen kregen! Vaak rukten meerdere handjes vol goudstof van de geverfde ster én steel , tegelijk aan dat touwtje... 't was hopeloos - die ster haperde meer dan ze draaide en pas het laatste jaar van mijn carrière hakte ik die knoop door, knipte het touw eraf en klopte de verfomfaaide ster met een nagelken vast in de borstelsteel.
Toch één besluit én koninklijk probleem opgelost!
*" A la Berline Postiljon! Mon cher ami tot in de knie -
het waren koningskinderen,
mon cher ami...."
Hun kronen zakten tot op hun neus, ze struikelden over hun koningsmantels of cape
ze konden of wilden niet meezingen of vergaten het, na het aankloppen...
Als de buit (chocolaatjes, wafeltjes, koek) maar vlug verdeeld werd!
* Oud Nederlands liedjs over een chique postkoets - maar volgens mijn testament kwamen de koningen op een kemel of was het een dromedaris?
Deze illustratie van Rie Cramer gebruikte ik in de klas.
We zongen vooral:
"drie koningen, drie koningen, geef mij een nieuwe hoed!
mijnen oude is versleten
mijn moeder mag het niet weten
mijn vader heeft het geld
op de rooster geteld!"
De kleuters wisten niet wat een rooster was - ze wilden vooral beurtelings de kroon,
de blinkende tulband (van gouden voeringstof) of de oude cowboy-hoed op....
Ik héb de ster maar ze kan OOK niet ronddraaien!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten