Verhaal uit de oude doos.
Het dwergkonijn.
of hoe een aversie voor SLA en ander groenvoer ontstond...
In die tijd - de vorige eeuw - in de Groenstraat en te Veltem
waren we vaak gastgezin voor andermans kleine huisdieren als daar zijn:
waterschildpadjes
goudvissen
witte muizen
cavia's
parkieten
kanariepietjes
kanariepietjes
hamsters
sacoche TsjieTsju hondjes
gewone konijnen
dwergkonijntjes
en vernepelingskes (kittens als zieke klein perluutje)
We zorgden soms voor de hele ménagerie ineens van tijdelijk uithuizige vrienden en
verwenden andermans beestjes, zolang de baasjes op vakantie of effe WEG waren.
Daar we vroeger zelf zes tot negen katten kweekten (aantal poezen varieerde naargelang
we onze kattenjongskes al dan niet elders konden kwijtspelen, euh, cadeau doen)
én de kinderen nog super jong en onbezonnen waren
was het steeds zéér, zéér oplettend en hoedend zijn, zodat we een
LEVENDE have ( min of meer ongehavend dus) konden terugbezorgen na de pleegzorg.
Dat we ooit 43 in plaats van twee witte muisjes overhandigden na Joeri' s veertiendaagse aan zee
dat was puur muizengeluk waar we voor niets tussen zaten ....
Zo hadden we eens het dwergkonijntje van tante Lieve te logeren.
Terzijde voor de familie : JA - dat was toen ze in de zomer wéér in 't verre zuiden
mét J.P. , abrikozen- en olijvenconfiture was gaan maken in den hof en 't verblijf
van J.P.'s nonkel Maurice!
Zoonlief - ons broekventje met zijn bretellen en zijn witte skoen,
vond diene hop-hop-hop- keun van meter Lieve zééér interessant!
"Da'A PIETIE!!!"
Hij nam het "babysitten" voor het beest erg letterlijk want
we vonden hem in die periode vaak, gezeten OP de kooi van het diertje.
In die tijd was Jonas zelf nog een ALLES-ETER
Toekijkend mogen 'meehelpen' met het voederen van het konijntje vond hij maar niks,
hij deed het liever alleen en volledig zelfstandig door
a) VOORPROEVEN
en ... b) omdat het zooo lekker was
de héle doos lekkere groenkorrels GUL door de tralies te schudden
ook op het verschrikte konijn zijn kopje...
Mikken naar kleine bakjes in gesloten kooien is aan peuters niet besteed...
In die tijd was Jonas ook tuk op het "OPEN en TOE" spel en hij
observeerde nauwlettend hoe de grote mensen wasmachines,
ijskasten, dozen, schuifdeuren, kasten, potjes... kooien OPENDEN
om vervolgens te imiteren
Zo kwam het
dat we op een mooie zomerdag
Jonas smikkelend IN - IN de kooi van het konijntje vonden
stro in zijn blonde krullen
en natte, héérlijke groenvoerkorrel-vegen rond zijn mondje
mmmm
...
de mama (ik) was zo geschrokken
reageerde gillend paniekerig ontdaan en verbouwereerd,
a) wie weet WAT en hoeveel en WELKE bacteriën zoonlief al niet binnengespeeld had!!!
en b) HOE, WAAROM, wanneer was Jonas in die kooi geraakt !!!???
en c) WAAR
WAAR
was het dwergkonijn ??
(onder de canapé in het salon)
Vermoedelijk was dat het beginpunt
van zoonliefs groente
en SLA aversie
Juist, de schuld van moeder zelve, had ze maar niet zo moeten lamenteren
over gecompresseerde sla
De afkeer van groente
duurde tot zijn volwassenheid
en zijn ontmoeting met een
her-opvoedende elf
die hem leerde dat sla geen gif is.
...
het kleine hartje van Lieves dwergkonijn
was taai genoeg om de verwoede klopjacht op hem door de salon
met de borstel en de trekker
te doorstaan...
en schafte anti-terreur beschermmiddelen aan.
Tot zover het verhaal van het dwergkonijn op deze druilerige, al te frisse pinkstermaandag.
dat was puur muizengeluk waar we voor niets tussen zaten ....
Zo hadden we eens het dwergkonijntje van tante Lieve te logeren.
Terzijde voor de familie : JA - dat was toen ze in de zomer wéér in 't verre zuiden
mét J.P. , abrikozen- en olijvenconfiture was gaan maken in den hof en 't verblijf
van J.P.'s nonkel Maurice!
Zoonlief - ons broekventje met zijn bretellen en zijn witte skoen,
vond diene hop-hop-hop- keun van meter Lieve zééér interessant!
"Da'A PIETIE!!!"
Hij nam het "babysitten" voor het beest erg letterlijk want
we vonden hem in die periode vaak, gezeten OP de kooi van het diertje.
In die tijd was Jonas zelf nog een ALLES-ETER
Toekijkend mogen 'meehelpen' met het voederen van het konijntje vond hij maar niks,
hij deed het liever alleen en volledig zelfstandig door
a) VOORPROEVEN
en ... b) omdat het zooo lekker was
de héle doos lekkere groenkorrels GUL door de tralies te schudden
ook op het verschrikte konijn zijn kopje...
Mikken naar kleine bakjes in gesloten kooien is aan peuters niet besteed...
In die tijd was Jonas ook tuk op het "OPEN en TOE" spel en hij
observeerde nauwlettend hoe de grote mensen wasmachines,
ijskasten, dozen, schuifdeuren, kasten, potjes... kooien OPENDEN
om vervolgens te imiteren
Zo kwam het
dat we op een mooie zomerdag
Jonas smikkelend IN - IN de kooi van het konijntje vonden
stro in zijn blonde krullen
en natte, héérlijke groenvoerkorrel-vegen rond zijn mondje
...
de mama (ik) was zo geschrokken
reageerde gillend paniekerig ontdaan en verbouwereerd,
a) wie weet WAT en hoeveel en WELKE bacteriën zoonlief al niet binnengespeeld had!!!
en b) HOE, WAAROM, wanneer was Jonas in die kooi geraakt !!!???
en c) WAAR
WAAR
was het dwergkonijn ??
(onder de canapé in het salon)
Vermoedelijk was dat het beginpunt
van zoonliefs groente
en SLA aversie
Juist, de schuld van moeder zelve, had ze maar niet zo moeten lamenteren
over gecompresseerde sla
De afkeer van groente
duurde tot zijn volwassenheid
en zijn ontmoeting met een
her-opvoedende elf
die hem leerde dat sla geen gif is.
...
het kleine hartje van Lieves dwergkonijn
was taai genoeg om de verwoede klopjacht op hem door de salon
met de borstel en de trekker
te doorstaan...
en schafte anti-terreur beschermmiddelen aan.
Tot zover het verhaal van het dwergkonijn op deze druilerige, al te frisse pinkstermaandag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten