SCHATTEN OP ZOLDER.

Voorlopig komt nog geen eind aan de opruim van de zolder, het aantal dozen om te sorteren is ontelbaar! Gisteren heb ik van mijn hart een steen gemaakt en héél veel uit mijn schoolcarrière geklasseerd voor de papier-container. Ik wil maar één doos, de dagklappers van de laatste jaren en enkele fotoalbums overhouden. Ondertussen ontdekte ik in een andere doos de muziekboeken uit mijn jeugd, mijn oude poëzie... een van de eerste versjes boeken die ik zelf kocht toen ik begon als kleuterleidster...Die schatten bewaar ik !

Dit is mijn poëzie. Kerstcadeautje in 1965... net geen halve eeuw - is dat dan al een antiquiteit ?
Ik herinner me dat er ooit een paarse "edelsteen" in dat bloemetje op de kaft plakte. Mijn eerste leraar dwarsfluit schilderde mijn naam en dat bloemetje op de kaft! Onder de poëzie zie je trouwens mijn eerste lesboek voor dwarsfluit. Ik heb dat van kindsbeen af, jaaaaren gespeeld tot ik ze enkel nog gebruikte voor de muziek-activiteiten in mijn klas. Er zit ondertussen STOF in 't mondstuk en tussen de kleppen - waarover mijn (artrose)vingerkens nu niet meer kunnen vliegen.., laat staan struikelen.

Broer Pol was blijkbaar de eerste die in mijn boekje mocht tekenen, hij kon net schrijven zo te zien. Naast het keurig ingekleurde paddestoelenhuis mét televisie, verwarming en gezellige gordijnen  - Pol moet toen ook al van comfort gehouden hebben en geweten hebben dat ik later een zwak zou krijgen voor kabouterventjes -  staat op 't ander blad : van broer Pol en  : 5-12-1965 .KERSTAVOND... 48 jaar geleden

Inscannen is een langdurig karweitje en stoffige dozen verder uitsorteren gaat nu voor, maar in mijn dierbare poezieboekje vind je alle broers en zussen terug en vele vele vrienden van vroeger en ook een paar van NU NOG! Tijdrovend wel, dat inkijken en zo van al die schatten, maar véél plezanter dan dat opruimen zelf! Pfffff.... ik NEEM gewoon de tijd, het is MIJN tijd!

Dit tekende pa -  toch erg blij dat ik dit terugvond! Zijn typische handtekening op de notenbalk :
REMI zie je onderaan. Een van mijn krullen is een solsleutel... Zoals je ziet speelde ik wel twee partituren TEGELIJK haha, ik ben altijd ambitieus geweest ... en het talent droop UIT mijn fluit!

Pa schreef : " Ten is maar bla, zegt uwen pa, in stereo te spelen...  Leer eerstens dra, lijk uwen pa,
in unisono kwelen ...!
Mama tekende niet in de poëzie... ze beweerde steeds dat ze niet tekenen kon.

Dit is van mijn versjesboeken die ik her-ontdekte, tussen de andere en tussen de vele liedjesboeken
Nee, die doe ik nog niet WEG! Dit zijn nog schatten. Van dit boek vond ik 40 jaar geleden de prenten erg prachtig en "modern" ... ondertussen zijn ze lekker ouderwets, mooi "vintage" en "IN" - ik ben nog steeds verkikkerd op dit soort illustraties.... en rijmpjes.

Aha, NOG een dun - zeer berucht boekje van Emiel Onraet ! Vol van memories en sol sol sooooools.
Maar die vertellinge is voor een andere keer - hongerige werkers spijzigen - die straks thuiskomen - is prioritair op dozen vol stof , boeken en blogs!