maandag 7 oktober 2013

Sinds deze zomer
geloof ik
dat een donsveertje
dat ik onverwacht op mijn pad ontmoet
een groet
uit de hemel is.


Ik kwam daarnet thuis
en dacht er aan, de brievenbus nog leeg te maken
Dit donsje vloog me voor de voeten...
Verstrooid heb ik het opgeraapt.


Triest bericht in de bus!
Mijn grote nicht ANNE is heengegaan.
Niet echt onverwacht
toch ben ik aangedaan, verdrietig.


 Ik,  nog kind 
heb zo vaak Anne en haar zussen als babysit gehad.
Vooral de lange periode aan zee
in Nieuwpoort
toen ze ook mee waren op vakantie
en als "groten" de familie-oppas waren voor de kleintjes 
zal ik nooit vergeten.
Het was nicht Anne - die tussen mij en mijn zusje Anne sliep in 't grote bed
die ons troostte
die ons geruststelde
en in slaap vertelde
nadat mama zo onverwacht naar het ziekenhuis was... aan zee!

Hierbij stuur ik een groet TERUG
ik geloof in tekens uit de hemel.
Bedankt voor 't troosten toen ... en nu, Anne
 en voor veel mooie herinneringen
Ik hoop dat jouw man, kinderen, broers en zussen
ook wat troost vinden bij elkaar, de familie en... nichtjes.
"Krûske, piepke, kletske toe"
X X X

 
 
 



 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten